အမုန္းပင္လယ္

ပင္လယ္ျပင္သည္အက်ယ္အားျဖင့္လည္းေကာင္းအနက္အားျဖင့္

လည္းေကာင္းတုိင္းတာ၍မရေကာင္းေခ်၊ ထုိ႔ေၾကာင့္

ပင္လယ္ခရီးသြားရျခင္းကုိ ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္ဟု ေျပာၾက၏။
ပင္လယ္သည္ အဲဒီေလာက္ထိ က်ယ္ျပန္႔၍ အဲဒီေလာက္ထိ နက္ရႈိင္း၏၊ အဲဒီေလာက္ဟုဆုိျခင္းသည္ အတုိင္းအတာကို ျပသည္မဟုတ္၊ တုိင္းတာ၍မရႏုိင္သည္ကုိဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။သူ၏အမုန္းတရားသည္လည္း
ပင္လယ္ျပင္ကဲ့သုိ႔တုိင္းတာ၍မရႏုိင္ေလာက္ေအာင္နက္႐ႈိုင္းက်ယ္ျပန္႔
လွပါ၏။ေသရိ၀ရဲြကုန္သည္နွင့္ေလာလရြဲကုန္သည္တုိ႔သည္တေျမထဲေန

တစ္ေရထဲေသာက္သူမ်ားျဖစ္ၾက၏၊“ဥစၥာလုိရင္ ကုန္သည္လုပ္” 

ဆုိသည့္အတုိင္းသူတုိ႔သည္ ရြဲမ်ားကို နယ့္အနွံ႔လွည့္လည္၍ေရာင္းရင္း စီးပြါးရွာကာဘ၀ကုိရည္တည္ေနသူမ်ားၿဖစ္ၾက၏။ဘ၀ခ်င္းတူေသာ္လည္း

စိတ္ထားခ်င္းေတာ့ မတူညီၾက၊ ေသရိ၀ရြဲကုန္သည္သည္ စိတ္ထား
ေကာင္း၏၊ပစၥည္းမွန္ေစ်းမွန္၍သမာဓိအခံရွိသူျဖစ္၏။ေလာလ
ရြဲကုန္သည္သည္ကားစိတ္ထားေကာက္၏၊ပစၥည္းမမွန္ေစ်းမမွန္
သမာဓိအခံလည္းမရွိေပ။ သူတုိ႔နွစ္ဦးသည္စိတ္ထားခ်င္းအသြင္မတူ

ေသာ္လည္းကုန္ေရာင္းခရီးသြားခ်င္းေတာ့တူေနၾက၏၊သြားရင္းသြားရင္း
ျဖင့္နီလ၀ါဟျမစ္”ကို ျဖတ္ေက်ာ္၍ အရိ႒ပူရ ျမိဳ႔ေတာ္သုိ႔ပင္ေရာက္လာခဲဲ့
ၾကေပျပီ၊အရိ႒ပူရ ျမိဳ႔ေတာ္သည္လည္း လူကုန္တန္ေပါ၍ၾကြယ္၀သူ
မ်ားေသာျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ျဖစ္၏၊ သူတုိ႔သည္ပါလာေသာ ရြဲမ်ားကို

ေရာင္းရန္အတြက္လမ္းမ်ားကိုခြဲေ၀ၾက၏။တစ္ေနရာနွစ္ဦးျပိဳင္တူ
သြားလွ်င္ေရာင္းကုန္တူေန၍အဆင္မေျပလွေပ။  သုိ႔ေသာ္
တစ္ဦးေရာင္းျပီးေသာေနရာကိုက်န္တစ္ဦးကေရာင္းခြင့္ရွိ၏၊ဤသည္မွာ

ေရွးေခတ္ကုန္သည္တုိ႔၏အစဥ္အလာက်င့္၀တ္တစ္ခုပင္ျဖစ္၏။

ေလာလရြဲကုန္သယ္သည္ ေရာင္းရင္းေရာင္းရင္းျဖင့္ သူေဌးႀကီးက်

(ဟုိတစ္ခ်ိန္က အလြန္ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာေသာ္လည္းဥာတိဗ်သန-

ေဆြမ်ိဳးပ်က္စီးျခင့္း၊ ေဘာဂဗ်သနပစၥည္းဥစၥာပ်က္စီး ျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ အေျခမလွွ အေနမက်ျဖစ္ေနသည့္) ေျမးအဖြါးနွစ္ေယာက္သာရွိေသာ အိမ္သုိ႔ေရာက္လာ၏၊ ေျမးမေလးသည္ငယ္ရြယ္သူေလးမုိ႔သူမ်ားနည္းတူ
လွခ်င္ပခ်င္တန္ဆာဆင္ခ်င္စိတ္ရွိ၏၊ဤသည္မွာလည္းအျပစ္မဆုိသာပါ
မိန္းကေလးမ်ား၏သဘာ၀ပင္ျဖစ္၏၊အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္တန္ဆာဆင္
ျခင္း၌ေရာင့္ရဲျခင္းမရွိဟုပင္ ဆုိထားပါ၏၊ ထုိ႔ျပင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားနွင့္ ပါတ္သက္၍ အိမ္ေထာင္ရွင္ အမ်ဳိးသားမ်ားက်င္႔ရမည့္ က်င့္၀တ္ထဲတြင္
“၀တ္စားဆင္ယင္”ဟူေသာက်င့္၀တ္တစ္ခုပါရွိေနသည္ကိုေတြ႕ႏို္င္ပါ၏။

ဤသည္မွာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ ဆႏၵကုိ ျဖည့္ဆည္းေပးျခင္းျဖစ္ပါ၏။

အမ်ဳိးသမီးငယ္ေလးသည္ သူ႔အဖြါးကိုရြဲ၀ယ္ေပးဖုိ႔ပူဆာေတာ့၏၊အဖြြါးက
င့ါေျမးရယ္ ငါ့ေျမးေလးကုိ အရင္တုန္းကလုိဆုိရင္ဖြါးဖြါးကေရႊြေပၚျမတင္

ဆုိသလုိ တင့္ေတာင့္တင္တယ္ထားမွာေပါ့ကြယ္၊အခု အဖြါးတုိ႔ဘ၀က

လက္လႈပ္နို္င္မွ ပါးစပ္လႈပ္ရတဲ့ဘ၀ဆုိတာ ငါ့ေျမး ေလးလဲအသိပဲကြယ္၊ ငါ့ေျမးေလးက လိမၼာပါတယ္ကြယ္ေနာ္၊ ဖြါးဖြါးမွာ ေပးစရာ မရွိလု႔ိပါ
ေျမးေလးရယ္၊အဖြါးသည္ေျပာရင္းပင္မ်က္ရည္ေလးမ်ားေ၀့လာေတာ့၏။ 
(အဖြါးသည္ ငယ္ရာမွ ၾကီးလာသူ ျဖစ္၏၊ ဤအရြယ္သည္ သူမ်ားနည္းတူ လွခ်င္ပခ်င္တန္ဆာဆင္ခ်င္သည့္အရြယ္မွန္းသိ၏၊သူ႔ေျမးေလး
ေက်ာင္းေနပညာသင္ရမည့္အခ်ိိန္မွာထမင္းတစ္နပ္စာအတြက္
သူမ်ားအိမ္မွာေန႔စားအလုပ္ေလးလုပ္၊ရတာေလးနွင့္ေလာက္ေအာင္စား၊
ရွိတာေလး နွင့္လွေအာင္၀တ္ေနရမွန္းလည္း သိပါ၏ သုိ႔ေသာ္ ဘာမ်ား
တတ္နုိင္ပါမည္နည္း၊မလြဲသာမတတ္သာသည့္အဆံုးေျဖစိတ္အေနနွင့္
ကံကုိပဲလွည့္ခ်ေနမွိ၏၊ ကံဆုိးလုိက္တဲ့ င့ါေျမးေလးရယ္၊ ဤသည္မွာ

အဖြါးစိတ္ထဲမွာ ေတြးေနမွိေသာအေတြးေလးသာျဖစ္ပါ၏၊

ဤအေတြး ဤအေဆြးကုိ ေျမးမေလး သိမည္မဟုတ္ပါ)။
ေျမးမေလးသည္ ဇြဲ႕မေလွ်ာ့၊ လုိခ်င္သည္ကုိ ရေအာင္လုပ္ယူတတ္သည့္ စိတ္ဓါတ္ရွိ၏၊သူစဥ္းစား၏၊ဘယ္လုိဖန္ရမလဲ၊ဘယ္လုိၾကံရမလဲ၊သူသည္

အိမ္တြင္းမႈလည္း ေစ့စပ္ေသခ်ာသူေလး ျဖစ္သည့္အျပင္  ဘယ္နား
ဘာရွိသည္ကိုလည္း မွတ္မိသူျဖစ္၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရြဲကုိ ေငြမရွိလွ်င္
ဘာနွင့္၀ယ္ယူရမလဲ စဥ္္းစားၾကည့္ေသာအခါအုိးၾကိဳအုိးၾကား၌ မသုံးပဲ

ပစ္ထားသည့္ ခြက္တခြက္ကုိအမွတ္ရလာ၏၊သူ၏မ်က္လုံးသည္

အေရာင္ေတာက္လာ၏၊ ဖြါးဖြါး ေျမးတို႔ိအိမ္မွာအသုံးမျပဳတဲ့ ခြက္တစ္ခု

ရွိတယ္ေလ၊ အဲဒီခြက္ေလးနွင့္ရြဲလဲရင္ရခ်င္ရမွာ။ဖြါးဖြါး၀ယ္ေပးပါေနာ္၊

ေအးေလ ငါ့ေျမးကဒီေလာက္လုိခ်င္ေနမွာေတာ့ ရြဲကုန္သည္ေလးကုိ ဖြါးဖြါးေခၚၾကည့္အုံးမယ္ေလ။အဖြါးၾကီးသည္ အိမ္ေပါက္ေရာက္ေနသည့္

ရြဲကုန္သည္ေလးကုိ ေခၚျပီး ေနရာထုိင္ခင္းေပးကာလူေလးရဲ႕ေဟာ့ဒီက

မင့္နွမေလးက(ယဥ္ေက်းသူတုိ႔အသုံးအႏႈံးျဖစ္၏)ရြဲလုိခ်င္လုိ႔ပူဆာေနလို႔
ပါကြယ္၊ အဖြါးတုိ႔လည္း ဆင္းရဲလြန္းေတာ့ေငြေၾကးမတတ္နုိင္လုိ႔ပါ၊

ေဟာဒီက ခြက္ေလးယူျပီး ရြဲေလးနဲနဲပါးပါးေပးခဲ့ပါလားကြယ္။

 (အဖြါးၾကီးသည္ ဆင္းရဲေသာ္လည္း တစ္ခ်ိန္က ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာသည့္ လူကုန္တန္ျဖစ္ခဲ့သူမုိ႔အေျပာလည္းခ်ိဳသာလွ၏)။ေလာလရြဲကုန္သယ္
သည္ခြက္ကို ေသေသခ်ာၾကည့္၏၊ခြက္ေလးသည္ မသုံးတာၾကာ၍

ဖုန္မ်ားေပကပ္ကာၾကာေတာ့ညစ္ပါတ္ေနေတာ့၏၊ခြက္ကုိ အပ္ျဖင့္ ၿခစ္
ၾကည့္ေသာအခါအေရးအေၾကာင္းမ်ားထင္လာ၏၊ေအာ္ေရႊခြက္ပါတကား

(အရင္ သူေဌးႀကီး ေရခ်ိဳးရာ၌ အသုံးျပဳေသာ ေရႊခြက္ျဖစ္၏၊သုိ႔ေသာ္
ရုိးလြန္းေသာေျမးအဖြါးနွစ္ဦးသည္ ေရႊခြက္မွန္း မသိၾက။)

ေလာလ ရြဲကုန္သယ္သည္ ခြက္ကုိ ကုိင္ရင္း စဥ္းစားေန၏၊  အင္းသူတုိ႔
ေျမးအဖြါးေရႊခြက္မွန္းမသိၾကဘူး၊ငါဒီေရႊခြက္ကုိအလကားရေအာင္ 

ၾကံမွပဲဟု စဥ္းစားေန၏၊ထုိ႔ေနာက္ေတာ့ အမယ္ႀကီးတုိ႔ ခြက္ဟာဘာမွ

တန္ဖုိးမရွိ၊တစ္ပဲမေျပာနွင့္ပဲ၀က္ေတာင္မတန္တဲ့ခြက္အုိၾကီးပဲ၊ဒါေၾကာင့္
ရြဲတစ္လုံးမွမေပးနိုင္ပါဟု ဆုိကာ ခြက္ကုိ လႊင့္ပစ္၍ ထြက္ခြါသြားေလ၏၊
(သူသည္ခြက္ကုိတန္ဘုိးမရွိဟုထင္ေအာင္ဟန္ေဆာင္ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္၏၊ 
ရုိးသားလြန္းေသာေျမးအဖြါးနွစ္ဦးသည္ရြဲေလးတစ္လုံးနွစ္လုံးေပး၍
ခြက္ကုိယူသြားလွ်င္လဲေပးလုိက္ၾကမည္သာျဖစ္ပါ၏၊ယခုေတာ့
သူ႔ေလာဘကမသိနားမလည္သူကုိ အခ်ဥ္ဖမ္း ခ်င္လြန္းအားၾကီးေန၍ 
 ရြဲတစ္လုံးမွ်မေပးပဲ ခြက္ကုိလႊင့္ပစ္ကာထြက္ခြါသြားျခင္းျဖစ္၏)
ေျမးအဖြါးနွစ္ဦးသည္ ဇီးရြက္ခန္႔ငယ္ေသာမ်က္နွာေလးမ်ားျဖင့္
က်န္ရစ္ခဲ့ၾက၏၊ထုိ႔အျပင္ မ်က္ရည္စက္ေလးမ်ားလည္း စီးက်ေနၾက၏၊

ဆင္းရဲလြန္း၍က်ေသာ ဒုကၡမ်က္ရည္စက္မ်ားေပ တကား။

ေလာလရြဲကုန္သည္ထြက္သြားျပီးေနာက္မၾကာခင္မွာပင္ေသရိ၀
ရြဲကုန္သယ္သည္ေျမးအဖြါးအိမ္ေပါက္နားသုိ႔ ေရာက္လာ၏၊၊

“ရြဲကုန္သယ္ လာျပီဗ် ခင္နွမတုိ႔ ဆင္ၾကေစဖြယ္၊ အဆင္လွလို႔  ေစ်းကခ်ိဳတယ္၊ အပုိပါရေသး” ရြဲမ်ား၀ယ္ၾကအုံးမလာဗ်ာ၊ ရြဲရြဲ၊ လွမွလွ သန္႔မွသန္႔ အညံံ့ဆုိုလုိ႔တစ္လုံးမွမပါပါ၊ တစ္ကုံးမွမပါပါခင္ဗ်ာ၊ပစၥည္းမွန္္ ေစ်းမွန္၊အရိ႒ေရႊၿမိဳ႔သူေလးမ်ားအတြက္လွေစခ်င္လြန္းတဲ့ေစတနာအမွန္

နွင့္လာေရာင္းေပးတာပါခင္ဗ်ာ၊ ေျမးမေလးသည္ အသံၾကားရာသုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးျဖင့္လွမ္းၾကည့္ေန၏၊အင္းဒီအကိုေလးကရုပ္ေလးက
လည္းခပ္သန္႔သန္႔ပဲ။အသံေလးကလည္းသနားတတ္တဲ့အသံေလး
ပါတယ္၊သေဘာေကာင္းမည့္ပုံပဲ၊ဖြါးဖြါးေနာက္ထပ္ရြဲကုန္သည္
တစ္ေယာက္လာျပန္ျပီဖြါးဖြါးရဲ႕။၀ယ္ေပးပါအုံးေနာ္ဖြါးဖြါး၊ေျမးမေလးသည္
အဖြါးနားသြားကုိလက္ေလးကိုဆုပ္ကုိင္ရင္းပူဆာေနေတာ့၏၊ အင္း

ငါ့ေျမးကလဲအမွတ္မရွိပဲကုိးကြဲ႕၊ခုနင္က ရြဲကုန္သယ္ ေျပာသြားတာ

ငါ့ေျမးကုိယ္တုိင္ၾကားလုိ္က္တယ္မဟုတ္လား၊ပဲ၀က္ေတာင္မတန္ဘူးတဲ့၊
ေျပာေျပာဆုိဆုိခြက္ကိုလႊင့္ပစ္သြားတာေလ။ အဖြါးတုိ႔ကသာ အိမ္က
ပစၥည္းေလးဆုိျပီးသံေယာဇဥ္တပ္ေနတာ၊ဟုိကျဖင့္ဂရုေတာင္မစုိက္ဘူး၊

ခု ငါ့ေျမးက ဘာနွင့္မ်ား ၀ယ္ခ်င္ေသးတာလဲကြယ္။ ဖြါးဖြါးကလည္း လူခ်င္းတူေပမဲ့ အသက္႐ႈခ်င္း မတူဘူးတဲ့၊ ခုနင္က ရြဲကုန္သည္က ရုပ္ကလည္း ခပ္ဂ်စ္ဂ်စ္ပုံစံ၊ အေျပာအဆုိကလဲၾကည့္ေလ ဖြါးဖြါးကိုမ်ား
ေျပာသြားလုိက္တာ၊အမယ္ ၾကီးတဲ့၊ ဟြန္းဆင္းရဲေတာ့နွိမ္ခ်င္ၾကတာေလ
ေျပာတာဆုိတာကအစ။အခုေရာင္းတဲ့အကုိၾကီးကရုပ္ေလးကသန္႔သန္႔
ေလး သေဘာေကာင္းမည့္ပုံရွိတယ္ဖြါးဖြါးရယ္ေနာ္ ၀ယ္ေပးပါေနာ္ ဖြါးဖြါး၊
ေအးေအးငါ့ေျမးကဒိီေလာက္ပူဆာေနမွာေတာ့ငါ့ေျမးစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္

အဖြါးေခၚၾကည့္ပါအုံးမယ္ကြယ္။ ေဟ့လူေလးလာပါအုံးကြယ္၊ ဒီက

ေမာင့္နွမေလးကရြဲလုိခ်င္လုိ႔တဲ့ကြယ္၊အဖြါးတုိ႔ကလည္းဆင္းရဲလြန္းေတာ့
ေငြေၾကးေတာ့မရွိဘူးကြယ္၊ဒီခြက္ေလးပဲရွိတာ။အဲဒါလူေလးက ဒီက
နွမေလးစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ရြဲနဲနဲေလာက္ ေပးခဲ့ပါလားကြယ္။...ေအာ္

ဟုတ္ကဲ့ပါ ဖြါးဖြါး၊ေသရိ၀ရြဲကုန္သယ္သည္ အဖြါးေပးေသာခြက္ကို ၾကည့္လုိက္၏၊အင္း..ေရႊခြက္နွင့္တူလုိက္တာ၊ေသခ်ာေအာင္အပ္သြားျဖင့္
ခြက္ကုိၿခစ္ၾကည့္၏၊ေတာက္ပေသာေရႊေရာင္ အစင္းေၾကာင္းေလးမ်ား

ထင္လာ၏၊ဖြါးဖြါး ဖြါးဖြါးတုိခြက္က ေရႊခြက္ႀကီး ဖြါးဖြါးရဲ႕။ေခတ္ကာလ ေပါက္ေစ်းအရအနည္းဆုံးေစ်းကုိတစ္သိန္းေလာက္တန္တယ္ ဖြါးဖြါးရဲ႕၊

က်ေနာ့မွာ အဲဒီေလာက္ထိ မပါပါဘူးအဖြါးရယ္။ေျပာေျပာဆုိ ေရႊခြက္ကုိ
တရိုတေသ ျပန္ေပးလုိက္၏၊လူေလးဘုန္းကံေၾကာင့္တစ္သိန္းတန္

ေရႊခြက္ျဖစ္သြားတယ္ထင္ပါတယ္ကြယ္၊ေစာေစာကလာတဲ့ရြဲကုန္သယ္
ေျပာသြားတာကေတာ့ ပဲ၀က္ေတာင္ မတန္ဘူးတဲ့၊  အဲဒီေတာ့

လူေလးထုိက္လို႔လူေလးရတယ္လို႔ သေဘာထား၊ေဟာဒီကဖြါးဖြါးရဲ႕ေျမး။
ေမာင့္နွမေလးကိုသာ ရြဲေလးနဲနဲပါးပါး ေပးခဲ့ပါကြယ္၊ဒါဆုိဒီလုိလုပ္ပါလား
ဖြါးဖြါးရယ္၊ က်ေနာ္ ရြဲေရာင္းလုိ႔ ရတဲ့ အသျပာငါးရာရယ္။ေဟာဒီအသျပာ
ငါးရာတန္တဲ့ရြဲေတြရယ္အားလုံးကုိယူလုိက္ပါ။က်ေနာ့အတြက္ေတာ့

အျပန္စရိတ္စခအျဖစ္ေငြအသျပာရွစ္က်ပ္ရယ္၊ရြဲထည့္တဲ့ဒီအိပ္ေလးရယ္
ဒီက ခ်ိန္ခြင္ေလးရယ္ အဲဒါေလးေတာ့ ဖြါးဖြါးျပန္ေပးပါေနာ္၊ေရာင္းသူလဲ ေက်နပ္ေန၏၊၀ယ္သူလည္းေက်နပ္၏၊နွစ္ဦးနွစ္ဖက္ ေက်နပ္၍
စိတ္ခ်မ္းသာ စရာေကာင္းလွ၏။ေျမးမေလး မ်က္နွာေလးသည္

ေသာ္တာလ၀န္းကဲ့သို႔တျပဳံးျပဳံးႏွင့္ေသရိ၀ရြဲကုန္သည္ကုိေက်းဇူးတင္
မဆုံးျဖစ္ေနေတာ့၏။ေသရိ၀ ရြဲကုန္သယ္သည္ နီလ၀ါဟျမစ္သုိ႔
တန္းသြား၏၊ ျမစ္ဆိပ္၌ အသင့္ရွိေနေသာေလွကုိအသျပာရွစ္က်ပ္ေပး၍ 
(ေအာ္ဒါငွားကာ)တစ္ဖက္ကမ္းသုိ႔ ကူးသြားေတာ့၏။

ေသရိ၀ထြက္သြား၍ခဏအၾကာမွာပင္ေလာလရြဲကုန္သယ္သည္ေျမး
အဖြါးအိမ္သုိ႔ျပန္ေရာက္လာ၏၊၊အိမ္ထဲ၀င္၍အမယ္ႀကီးခုနင္ကခြက္စုပ္
ေပး၊ သနားလို႔ ရဲြနဲနဲေပးခဲ့မယ္၊ ေအာ္ လူေလးက အဖြါးတုိ႔ကုိသနားလုိ႔

ဟုတ္လား၊ ဟုတ္တယ္ ဒီကအခ်ိန္သိပ္မရွိဘူး၊ေရွ႔ခရီးဆက္စရာ

ရွိေသးတယ္၊ ခုနင္ကခြက္စုပ္သာ ျမန္ျမန္ေပး၊လူေလးကသာ ခြက္စုပ္လုိ႔ ေျပာတယ္၊ေနာက္မွေရာက္လာတဲ့ရြဲကုန္သယ္ေလးကေတာ့ရုပ္ကလည္း
သန္႔၊ အေျပာကလည္း ခ်ိဳ။ သေဘာကလည္း အေကာင္းသားကြဲ႕။
လူေလးရဲ႕သခင္နွင့္တူပါတယ္ကြယ္၊ သူက တစ္သိန္းတန္တယ္

ေျပာပါလားကြဲ႔။ အဖြါးတုိ႔က ေပးခ်င္သေလာက္သာ ေပးခဲ့ပါဆုိလုိ႔ 
(ပစၥည္းေငြ စုစုေပါင္းတန္ဘုိး) တစ္ေထာင္ေပးျပီး ယူသြားေလရဲ႕ကြယ္၊။ ဖြါးဖြါးတု႔ိကလည္းေလာဘ မၾကီးပါဘူး၊ သူထုိက္လု႔ိ သူရတာကုိးကြယ့္။

ေလာရြဲကုန္သယ္သည္ စကားကုိပင္ ကုန္ေအာင္ နားမေထာင္နုိင္ေတာ့၊ တစ္သိန္းတန္ေရြခြက္သူလက္လြတ္ဆုံး႐ႈံးလုိက္ရျပီးလုိ႔သိလုိက္သည္နွင့္

တစ္ျပိဳင္နက္ စိတ္မထိမ္းနုိင္ေတာ့။သတိလက္လြတ္ ျဖစ္သြားေတာ့၏၊
ေရာင္းရသမွ်ေငြ၊ က်န္သမွ် ပုလဲအားလုံးကုိဖ်န္႔က်ဲပစ္လုိက္ေတာ့၏။
ပုံမွန္စိတ္မဟုတ္ေတာ့၊အ၀တ္အစားမ်ားပင္မကပ္ေတာ့။ခ်ိန္၀င္ရုိးေလး
ကုိ ဒုတ္လက္နက္သဖြယ္ျပဳျပီး ေသရိ၀သြားရာ ျမစ္ဆိပ္သို႔ အေျပး
လုိက္ေလေတာ့၏။ေလာလရြဲကုန္သယ္ ျမစ္ဆိပ္ေရာက္ခ်ိန္၌ ေသရိ၀
ရဲြကုန္သယ္တုိ႔ေလွသည္ ျမစ္လယ္သုိ႔ပင္ေရာက္ရွိေနေပျပီ၊ ေလာလ

ရြဲကုန္သယ္သည္ ေလွကုိ ဆိပ္ကမ္း ျပန္ကပ္ဖုိ႔ ေအာ္၍ေခၚေနေတာ့၏၊

သို႔ေသာ္ ေလွသည္  အသျပာရွစ္က်ပ္ (တန္ရာတန္ေက်းထက္ပုိ) ေပးငွားထားသည္ေလွျဖစ္၏၊ေသရိ၀က အျပတ္ငွားထားေသာ ေလွျဖစ္၍

ေရွ႕တစ္ဖက္ကမ္းသုိ႔သာ ဆက္လက္သြားဖုိ႔ ေျပာလုိက္၏၊ ဤသို႔ျဖင့္ ေသရိ၀ စီးသြားေသာေလွသည္ ေ၀း၍ ေ၀း၍ သြားေတာ့၏။
ေလာလရြဲကုန္သယ္သည္ မတရားလုိခ်င္သည့္ေလာဘ၊ တစ္သိန္းတန္
ေရႊခြက္ကိုမရလုိက္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေသာေသာက၊ေသရိ၀ရြဲကုန္သယ္ကုိ
မေက်နပ္သည့္ေဒါသ..ယင္းအပူတုိ႔ေၾကာင့္ေတာက္ေလာင္လာသည့္

အပူဒါဏ္ကုိ နူးညံ့သည့္ နွလုံးသားသည္ ခံနုိင္ရည္ မရွိေတာ့ႏွလုံးသား ကြဲအက္ကာေသြးမ်ားပင္ အန္ထြက္က်လာေတာ့၏။သူသည္မိမိ

ေလာဘၾကီးလြန္း၍တစ္သိန္းတန္ေရႊခြက္လက္လႊတ္ဆုံးရႈံးရသည္ကုိ
မျမင္။ေသရိ၀ရြဲကုန္သည္လူလည္လုပ္သြားသည္ဟုသာ ျမင္ေန၏။

ထုိ႔ေၾကာင္ ေသရိ၀ရဲြကုန္သည္ကုိ မေက်နပ္ မုန္းတီးေသာ စိတ္နွင့္ပင္

အသက္ထြက္သြားေတာ့၏၊သူ၏ အမုန္းသည္ ပင္လယ္ကဲ့သုိ႔နက္႐ႈိင္း၏၊
ပင္လယ္ကဲ့သုိ႔က်ယ္ျပန္႔၏၊ ဤသည္မွာ အနီးကပ္ဆုံးဥပမာသာျဖစ္ပါ၏။

အမွန္အားျဖင့္ သူ၏ေသရိ၀ရြဲကုန္သယ္ေပၚမုန္းေသာအမုန္းတရားသည္
ပင္လယ္ထက္လည္းအဆေပါင္းမ်ားစြာနက္ရႈိင္း၏အဆေပါင္းမ်ားစြာ
လည္းက်ယ္ျပန္႔လွပါ၏။သူသည္ ယင္းအမုန္းတရားေၾကာင့္ ငါးကမၻာ
တုိင္တုိင္ၾကံဳရင္ ၾကဳံသလုိေသရိ၀ရြဲကုန္သည္ကုိ ရန္ျပဳသည္သာ ျဖစ္ပါ၏(ေလာလရြဲကုန္သယ္သည္ အရွင္ေဒ၀ဒတ္အေလာင္း ျဖစ္၍
ေလာလရြဲကုန္သယ္သည္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ျဖစ္ပါ၏) 

ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟဟူေသာ အတြင္းရန္ကုိမပါယ္သတ္နုိင္ေသးသမွ်

ကာလပါတ္လုံးအဆင္မေျပတုိင္းသူ႔ေၾကာင့္ဟုေလာကကိုလက္ညွဳးိထုိး

ေနၾကေပအုံးမည္၊အတြင္းရန္ကုိပါယ္သတ္၍သူတစ္ပါးကုိ လက္ညွိဳးထုိး

ရန္ျငိဳးဖြဲ႕ျခင္းမွကင္းေ၀းၾက၍ျငိမ္းခ်မ္းေသာနိဗၺာန္သို႔
မ်က္ေမွာက္ျပဳနုိင္ၾကပါေစ.…) 

                                        ေကာင္းသစ္