ၾသ၀ါဒထူးပ်ိဳ႕ ဆံုးမစာ

မွတ္နားစိပ္ေလာ့၊ မအိပ္ရာေခ်၊ မေနရာအပ္၊ မရပ္ရာၿငား၊ မသြားရာမွတ္၊ မဝတ္ရာက်င္၊ မဆင္ရာမ်ား၊ မစားရာေၿမာက္၊ မေသာက္ရာမွဳ၊ အစုစုကို၊ ယခုေရွ႕ဖ်ား၊ ၿပန္ေလွ်ာက္ၾကားပိမ့္။

                                                            ( မအိပ္ရာေခ် )

သံုးပါးရတနာ၊ ဆရာသမား၊ ဘိုးဘြားမိဘ၊ စိုးရသခင္၊ ဂုဏ္အင္ၾကီးထူ၊ ကိုယ္တူရင္းရွည့္၊ၿဖစ္သည့္သူအား၊

ေၿခရင္းထား၍၊ ေပါ့စားလြယ္ကာ၊ မအိပ္ပါနွင့္၊ ဆည္းဆာေနဝင္၊ ဆဲဆဲတြင္၌၊ အိပ္ခ်င္ေသာ္လည္း၊ စိတ္ကိုတည္း၍၊ နည္းေစအိပ္ေမွာင္၊ ေနထြက္ေအာင္လွ်င္၊ ေရွာင္ေလလ်ဥ့္လ်ဥ့္၊ တစ္ညဥ့္သံုးခါ၊နိဳးၾကားရာ၏၊

လက္ယာလက္ဝဲ၊ အိပ္ေနၿမဲေလာ့၊ ကြဲလြဲငံု႕တံု၊ ေမွာက္ခံုပက္လက္၊ မအိပ္စက္နွင့္၊ ကိုယ့္ထက္မူယူ၊

ၿမတ္သည့္သူကို၊ အတူႏႊဲယွက္၊ အိပ္ဖက္မေပါင္း၊ ေတာင္ေစာင္းအေနာက္၊ေၿမာက္သို႕တူရွဴ၊ ေခါင္းမမူရာ၊

ေရွ႕မ်က္နွာနွင့္၊ ေတာင္ညာစင္းစင္း၊ ေၿခရင္းမၿပဳ၊ ခုလုထစ္ခြင့္၊ နိမ့္ၿမင့္ေစာင္းေထာင္၊ မာေခါင္ေက်ာလြန္း၊

ၾကမ္းစြန္းဖ်ားနား၊ မိုးတားရံကာ၊ လြတ္ရာမွာလည္း၊ ေရွာင္ပါအိပ္ခင္း၊ လြတ္ရွင္းရွင္း။....

                                                             ( မေနရာအပ္ )

အသက္အရြယ္၊ အႏြယ္အမ်ိဳး၊ အရိုးအရာ၊ ကိုယ့္ထက္သာသား၊ ဂုဏ္၀ါစံေၿမာက္၊ သူတို႕ေမွာက္ဝယ္၊

ေရွ႕ေနာက္စူးစူး၊ ၿမင့္ၿဖဴးေလညာ၊ နီးစြာေဝးလြန္း၊ မစြန္းေၿခာက္ၿပစ္၊ ခ်ပုဆစ္နွင့္၊ က်စ္လစ္လွေစ၊ တင္ပ်ဥ္ေခြ၍၊လက္ေၿခကားယား၊နံပါးရွည္ႏြဲ႕၊ေစာင္းလွည့္ေနာက္ဖီ၊အံုးမွီလက္ေထာက္၊
မတ္ေစာက္ေဆာင့္ေၾကာင္၊ဒူးေထာင္လက္ဖြဲ႕၊ မထီမဲ့လွ်င္၊ မႏြဲ႕မကိုင္း၊ ခိုင္းတိုင္းက်ားတား၊
မၿပားမဝပ္၊မေနအပ္ရွင့္။......

                                                              ( မရပ္ရာၿငား )

မရပ္သင့္ရာ၊ ေရွာင္ခြင့္မွာမူ၊ ေလာကာဓိပၸ၊ ၿပည္မသခင္၊ ရွင္မိဖုရား၊ သားေတာ္သမီး၊ ဝန္ၾကီးဝန္ငယ္၊ မင္းႏြယ္စိုးေဆြ၊ ယွဥ္ေနနီးစပ္၊ ဆက္ကပ္ပြဲလမ္း၊ မင္းခမ္းေဆာင္ရြက္၊ စားခြက္စားေယာက္၊ အပါးေရာက္က၊

မေလွ်ာက္မပတ္၊ မတ္လတ္ရိုင္းစိုင္း၊ မကိုင္းမပ်ပ္၊ မတြားဝပ္ပဲ၊ မရပ္သင့္ေခ်၊ ရပ္မိေလက၊ မင္းဒဏ္က်၏၊ 

မိဘဆရာ၊ ပညာဂုဏ္ၿဖီး၊ သက္ၾကီးရြယ္လြန္၊ က်င့္မြန္မေဖာက္၊ ရဟန္းေမွာက္ဝယ္၊ ခ်စ္ေၾကာက္ၾကည္ညိဳ၊

အရိုအေသ၊ အေခ်အငံ၊ ညြတ္က်ိဳးႏြံမွ၊ အာသံမွတ္ၾကိဳး၊ ဆုၿပည့္ၿဖိဳးအံ့၊ မိုးတိုးမားတား၊ မၿပားမပ်ပ္၊ မဝပ္မကိုင္း၊ ခုိင္းတုိင္းၾကမ္းတမ္း၊ အမွန္းမသိ၊ဒိ႒ိမူက်င့္၊ မရပ္သင့္သည္၊ၿပစ္လြင့္လြတ္ကင္း၊ၾကဥ္ေရွာင္ကြင္း။.

                                                              ( မသြားရာအပ္ )

စိုးမင္းသခင္၊ အရွင္မိဘ၊ ေရွ႕သိုက်ေသာ္၊ ကုန္းကြတုပ္ပ်ပ္၊ ႏွိပ္ဝပ္ညြတ္ထိုင္၊ ေနာက္ယိုင္ေရွာင္ရွား၊ 

သြားမွဳလာမွဳ၊ ယဥ္နဳလွေစ၊ အေၿခၾကမ္းတမ္း၊ ေရွ႕မသန္းနွင့္၊ စိုးနန္းမင္းအိမ္၊ ဆိပ္ၿငိမ္စက္ေတာ္၊ 

ေခၚသည့္အခိုက္၊ တိုက္ရိုက္သူ႕နား၊ မၾကားေစလို၊ ထိမ္ဝွက္သို၍၊ ေၿပာဆိုသည့္ခိုက္၊ ထိုက္လိုက္ခ်ီးေၿမွာက္၊

စားေသာက္ဖြယ္ေရး၊ တည္ေကြ်းသည့္ခိုက္၊ မွားမိုက္ေက်းကြ်န္၊အၿပစ္၀န္ႏွင့္၊ဒဏ္ရွိသူအား၊ထားသည့္ရပ္ေၿမ၊
ဖုတ္တေစၦနွင့္၊ ကင္းေၿမြထူထဲ၊ က်ားရဲသစ္ရူး၊ ဘီလူးရွိရပ္၊ ေပၚလွ်ပ္ေကာက္က်စ္၊ မူညစ္သြမ္းဆိုး၊

သူခိုးဖမ္းရာ၊ ကႏၱာရေတာ၊ ၿမစ္ေၾကာနစ္က်ယ္၊ ပင္လယ္သမုဒ္၊ သတ္ပုတ္တြန္းလွန္၊ ခိုက္ရန္ေတြ႕ပြဲ၊

ၿငင္းခံုဆဲနွင့္၊ ေသာင္းသဲစည္ပင္၊ ပြဲသဘင္သို႕၊ သြားခ်င္မွဳသာ၊ မသြားရာတည့္၊ ၾကမ္းမွာေၿခနင္း၊

မၿပင္းညံသက္၊ လြန္ၿဖည္းညက္ေစ၊ ညဥ့္နက္ေမွာင္မည္း၊ တေယာက္ထည္းလည္း၊ 

တင့္ရည္းေပါ့သြပ္၊ မသြားအပ္သည္၊ ၾကပ္ၾကပ္ဝမ္းတြင္း၊ မွတ္သြတ္သြင္း။........

                                                             ( မဝတ္ရာက်င္ )

ေရွာင္ပါေစခ်င္၊ အ၀တ္တြင္လည္း၊ မစင္မၾကယ္၊ ရြံဖြယ္စက္ဆုပ္၊ မည္းပုပ္မြဲၿပာ၊ စာမေခ်ေသး၊ 

ဖြပ္ေဆးမေလွ်ာ္၊ညွီေစာ္ေၿမွးသမ္း၊ ေဟာင္းႏြမ္းစုတ္ၿပတ္၊ ညွိဳးညစ္ပတ္က၊ မဝတ္ေလရာ၊ ဥစၥာေရႊေငြ၊

ဆန္ေရစပါး၊ ကြ်ဲႏြားယာလယ္၊ လိုမယ္မတ၊ စိတ္တိုင္းက်လ်က္၊ ၾကြယ္ဝၿပည့္စံု၊ ကုံလင္းကစား၊စိုးမင္းလားသို႕၊
ေသာက္စားသမွဳ၊ ဝတ္တုမမူ၊ ေရွ႕ရွဳေနာက္ခ်င့္၊ ကိုယ္နွင့္အင္တန္၊ သင္ေအာင္ဖန္၍၊ ခန္႕ရန္ေတာ္ရာ၊

ေကာင္းၿမတ္ပါလည္း၊ စိတ္မွာခ်င္ခ်င္၊ မရွိလွ်င္မူ၊ မဆင္ဝတ္သင့္၊ မိုးၿမင့္ကဲက်ဴး၊ ဝတ္ထူးစားဆန္း၊

မြင့္လန္းေရာင္ဝါ၊ ယဥ္ေက်းစြာကို၊ ခ်ိန္ခါမဲ့ပဲ၊ မဝတ္လဲနွင့္၊ တြဲလြဲမ်ားလ်ား၊ ဖားရားေၿမထိ၊ ေရွ႕ၿငိေနာက္က်၊

ေၿခခ်ဖဝါး၊ နင္းသြားမသာ၊ ဝါဝါကားကား၊ ၾကြားၾကြားဝင့္ဝင့္၊ ဝတ္သၿဖင့္လည္း၊ မတင့္တယ္ရာ၊ ဓမၼတာလွ်င္၊

လွမ္းသာၾကြလြယ္၊ ညာဘယ္ေနာက္ေရွ႕၊ ညီေစ့လ်ဥ့္လ်ဥ့္၊ မယဥ့္မေတာင္း၊ ဆင္ဝတ္ေကာင္းသည့္၊

က်ိဳးေၾကာင္းၿပစ္ကင္း၊ ေၿမွာ္ရွဳတင္း။......

                                                            ( မဆင္ရာမ်ား )

တန္ဆာပလာ၊ ဆင္ဖြယ္မွာလည္း၊ ရတနာေရႊေငြ၊ လြန္ၿမတ္ေစေလာ့၊ အေနဆုတ္ယုတ္၊ ခါမဟုတ္က၊

ေဖာ္ထုတ္ၿပဳၿပင္၊ မဆင္ယင္နွင့္၊ ဆံက်င္ဆံထိုး၊ ခါးၾကိဳးဥိးေစာက္၊ လယ္ေကာက္လက္ၾကပ္၊ လက္စြပ္နားပန္၊ ပန္းမာလ္ေၿခက်င္း၊ ေရွာင္ကြင္းလည္မွာ၊ ဆင္တန္ဆာလည္း၊ ကာလာေဒသ၊ ေန့ညမွတ္ၾကိဳး၊ အမ်ိဳးအႏြယ္၊ အရြယ္အသက္၊ ခ်င့္တြက္ယုတ္ၿမတ္၊ ဆင္ယင္တတ္မွ၊ ဆင္ဝတ္သ၍၊ သူ႕စိတ္ေတြ႕၏။.....

                                                       ( မစားရာေၿမာက္ )

ညဥ့္ေန႕မၿခား၊ မစားရာေၿမာက္၊ စားခင္းမွာတံု၊ ရသာေထြၿပား၊ ၿမိန္ၿမတ္ၿငားလည္း၊ စားမၾကဴးရာ၊ပူဆာစပ္ငန္၊

ခ်ဥ္ဖန္ခ်ိဳခါး၊ေထြေထြစားလည္း၊သံုးပါးဥတု၊ေၿမွာ္ရမ္းရွဳေလာ့၊မွီခုတေစာင္း၊အိပ္ေလ်ာင္းဝပ္စင္း၊
ေၿခဆင္းေပါင္ေထာင္၊ ေဆာင့္ေၾကာင္မတ္ေစာက္၊ ေတာင္ေၿမာက္ၾကည့္ကြက္၊ ရပ္လ်က္သြားလ်က္၊

နွစ္ဘက္ပါးနား၊ အံေစာင္ဝါး၍၊ မစားေလသင့္၊ ေကာ္လႊင့္ေဝွ႕ဟန္၊ ေက်ာက္ကန္ပုတ္ခတ္၊ ကိုက္ခဲတတ္သည့္၊ သတၱဝါသား၊ မထြားမဆူ၊ သိုးအူပုပ္ေလွာင္၊ ညွီေဟာင္သမွ်၊ မစားရသည္၊ ေန႕ညမကင္း၊ ၾကည္ေရွာင္မင္း။..

                                                        ( မေသာက္ရာမွဳ )

မေသာက္အပ္ေထြ၊ ေရွာင္ပါေလေလာ့၊ ေမရယငါး၊ သူရာငါးနွင့္၊ ပိုးမႊားေလာက္က်ိ၊ ၿမဴတိေနာက္ထင္၊ သန့္စင္မၾကည္၊ ေရကိုသည္လည္း၊ ခ်ဳပ္ဆည္းအာသာ၊ မေသာက္ရာတည့္၊ ဘယ္ညာလႊဲလက္၊ေရခြက္ဖလား၊
လက္ဝါးေၿပာင္းၿပန္၊ ကိုင္ဟန္လွန္ေမွာက္၊ မေသာက္ၿပန္ရာ၊ ဟင္းမွာေရထုတ္၊ဟင္းရွဳတ္ေရကို၊မမ်ိဳေလထိုက္၊
မက်ိဳက္ေလအပ္၊ သတိၾကပ္ေလာ့၊ ရွစ္ရပ္ေဖ်ာ္ရည္၊ ဆီၾကည္ေထာပတ္၊ ၿမိန္မြန္ၿမတ္လည္း၊

ၾကိဳက္တတ္ေသာအား၊ လွ်ာကိုတား၍၊ မမ်ားေစရ၊ သင့္ရံုမွ်သာ၊ ေသာက္ေလရာ၏၊ စာနာခန္႕ခ်ိ၊

မ်က္စိအက်င့္၊ ဝမ္းအခ်င့္ဟု၊ ယခင့္ေဝါဟာ၊ ထင္ရွားစြာႏွင့္၊ သူရာေသာက္ဝယ္၊ ၿပစ္ေၿခာက္သြယ္ကား၊

လိုမယ္မရ၊ ရွိမွ်ဥစၥာ၊ ေပ်ာက္တတ္စြာ၏၊ နွဳတ္သာလက္လြန္၊ ရန္လည္းခုိက္ထိ၊ ပြါးတတ္ဘိ၏၊ မ်က္စိသီေဝ၊

လက္ေၿခတုန္ယင္၊ မဝင္ဝမ္းတြင္း၊ ထမင္းမစား၊ ေရာဂါမ်ား၏၊ ၿပစ္သားစင္စင္၊ လူရွင္ကဲ့ရဲ႕၊ သတင္းမဲ့၏၊

ရွက္ဖြဲ႕အရာ၊ ေက်ာက္ခင္းမွာလည္း၊ အဂၤါကိုယ္လံုး၊ မဖံုးလႊမ္းနိုင္၊ စြဲကိုင္က်ိဳးၿပစ္၊ စိစစ္မၿမင္၊ ဆင္ၿခင္မရွိ၊

သတိပညာ၊ ေလ်ာ့ညံ့ရာသည္၊ မၾကာလက္ငင္း၊ မ်က္ေမွာက္တြင္း။..

မ်က္ေရွ႕သက္ေသမ်ား.........

ေစ့ေရေစ့ေရ၊ ၿဖစ္ဘူးေထြကို၊ သက္ေသတံဆိပ္၊ ပံုခတ္နွိပ္အံ့၊ မအိပ္သီးေစာက္၊ ေတာဆင္ေပါက္နွင့္၊

မိုးေသာက္ၾကက္တင္၊ေနဝင္ေကာက္လွန္း၊ဥဒါန္းၿဖစ္ေလ၊ဆရာေစသား၊ထင္းေခြတပည့္၊အိပ္က်ဳးသည့္ေၾကာင့္၊
မၿပည့္လိုအင္၊ မ်က္စိပင္တည့္၊ မၿမင္မဲြေတ၊ ဆံုးဘူးေခ်၏၊ တစ္ေထြစံတည္၊ လွည္းကုန္သည္ဝယ္၊
ေရွးတည္သမား၊ အအိပ္မ်ား၍၊ လွည္းသားအားလံုး၊ ေရငတ္ထံုးလည္း၊ ယူက်ံဳးဖြယ္သာ၊ အေနမွာကား၊ ရတနာစီခက္၊ ေနရာထက္ဝယ္၊ တက္သက္ေနမိ၊ ပညာရွိလ်က္၊ သတိယြင္းလပ္၊ မင္းဒဏ္ၾကပ္၏၊

မရပ္ရာဘိ၊ ရပ္မွားမိသည့္၊ ဘူရိဒတ္ဝယ္၊ အလမၸါယ္သည္၊ ဆိပ္စြယ္ထိလႊမ္း၊ လူရည္ႏြမ္း၏၊ ထုတ္သမ္းခရီး၊ မသြားဆီး၍၊ ပ်က္စီးတိမ္ၿမဳပ္၊ ခႏၶာခ်ဳပ္သည္၊ တရုပ္ေၿပးမင္း၊ တိမ္နင္းပ်ံသန္း၊ ရွင္ကန္းမလင္၊ ပံုၿပင္ထူရွည့္၊

ၿပည့္တန္ဆာထံ၊ ဆြမ္းရပ္ခံသည္၊ ရွင္ပ်ံတို႕မွ၊ စ်ာန္ေလွ်ာက်၏၊ စံပအဝတ္၊ ယြင္းမွားခြ်တ္သည့္၊ ဒြတၱေပါင္မင္း၊ ဆင္ၿခင္းမရာ၊ နႏၱာသူရိယ၊ ေပ်ာက္ပဆံုးပါး၊ စားစရာမွာ၊ မနဴဟာနွင့္၊ ဇူဇကာပုဏၰား၊

ဆင္သားစားေခြး၊ ေသာက္မွားေရးမူ၊ သူေဌးၾကိးသား၊ သားစားၿပည့္ရွင္၊ တပင္ေရႊထီး၊ ထံုးစံမွီး၍၊

ပ်က္စီးသည့္ေဘး၊ ေဝးကေမွ်ာ္ၿမင္၊ ေရွာင္ေစခ်င္သည္၊ ဆံၿမွင္ၿမဴညွင္း၊ မလစ္ဟင္း။..................

                                                                             ( စိႏၱေက်ာ္သူ ဦးၾသ )

စိတ္ဓာတ္မက်ဘို႕ စကားအခ်ိဳ႕

ဘယ္လို အေျခအေနမ်ဳိးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ကိုယ္တစ္ႀကိမ္ခြင့္လြတ္တာဟာေနာက္တစ္ႀကိမ္

အမွားႀကီးႀကီးလုပ္ဖို႔အတြက္ အခြင့္ေပးလိုက္တာနဲ႔ အတူတူပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အမွားလုပ္မိလွ်င္

ထိုအမွားအတြက္ခြင့္လႊတ္ဘို႕ မေတာင္းဆိုပဲ မိမိအမွားအတြက္ တစ္ခုခုေပးဆပ္ပါ။

စကားအေျပာအဆိုကလည္း ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ အရင္းအႏွီးတစ္ခုလို႔ သင္သင္ယူတတ္ေျမာက္တဲ့ေန႔မွာ

ေအာင္ျမင္ဖို႔က လူေတြထင္သလို မခက္ခဲဘူးဆိုတာကိုသင္နားလည္လာပါလိမ့္မယ္။

မနက္က ညအထိ တစ္ေန႔တာ ကိုယ္ဘာလုပ္ခဲ့သလဲဆိုတာကိုကိုယ့္ကိုယ္ေမးၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္

ေနာက္တစ္ရက္အတြက္ တက္ၾကြလႈပ္႐ွားမႈမ်ဳိးကို သင္ေတြ႔လာပါလိမ့္မယ္။

ေအာင္ျမင္ျခင္းရဲ႕အခ်က္က ေသာ့အိမ္ကိုေသာ့တံနဲ႔ ဖြင့္တာနဲ႔အတူတူပါပဲ။
တိတိက်က် မထည့္သြင္းႏိုင္ခဲ့ရင္ ေအာင္ျမင္ျခင္းတံခါးကိုသင္ဖြင့္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။

ဘယ္လိုလမ္းမ်ဳိးမဆို ကိုယ္တိုင္ေလွ်ာက္လွမ္းၿပီးမွ ျဖစ္လာတာပါ။ စိတ္ကူးအိပ္မက္ကိုေစာင့္ၿပီး

ျဖစ္လာတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလမ္းေတြအတြက္မွန္ကန္တိက်တဲ့ ပထမေျခတစ္လွမ္းက အေရးပါဆံုးပါပဲ။

ဘယ္လိုေအာင္ျမင္မႈမ်ဳိးကမွ အလြယ္တကူျဖစ္လာတာမဟုတ္ဘူး။သင္ေရြးတဲ့ေတာင္ထိပ္ကို

သင္ေရာက္ေအာင္ တက္ရဲေလေလ ေအာင္ျမင္မႈကသင္နဲ႔နီးေလေလျဖစ္တယ္။

မိမိအားနည္းခ်က္ကို မျပတ္စဥ္းစားဆင္ျခင္ျခင္းက ကိုယ့္ကိုေအာင္ျမင္ေစတဲ့

အက်င့္ေကာင္းေတြရယူႏိုင္ဖို႔ပဲျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအခ်က္ကို လူအမ်ားက
မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့လို႔ ေနာက္ဆံုးမွာ ေပ်ာ့ညံ့သူေတြျဖစ္ခဲ့ရတယ္။

ေရွ႕သို႔ေနာက္တစ္လွမ္း ဆက္လွမ္းျခင္းက ကိုယ့္အတြက္ပိုတိုးတက္ေအာင္ျမင္ဖို႔ျဖစ္တယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ လက္ရွိေအာင္ျမင္တဲ့ကုတင္ေပၚမွာလဲေလ်ာင္းအိပ္ေပ်ာ္မသြားပါေစနဲ႔။

ေငြေၾကးေတြကို မိတ္ေဆြလို၊ သူစိမ္းလိုဆက္ဆံတတ္ပါေစ။ တကယ္လို႔ ေငြေၾကးေၾကာင့္

ကိုယ့္ကိုစိတ္ထိခိုက္ေစတာဟာ လူ႔ဘဝကုိ က်ဥ္းေျမာင္းေစတာနဲ႔အတူတူပါပဲ။ တကယ္လို႔

ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းတဲ့စိတ္နဲ႔ ဆက္ဆံခဲ့ရင္ သင့္ဘဝဟာ နဂိုကတည္းက

ေငြေၾကးပိုင္ဆိုင္ထားတာနဲ႔မျခားေတာ့ပါဘူး ..

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဒီကမာၻေပၚက ဘယ္သူနဲ႔မွႏိႈင္းၿပီး မယွဥ္ျပိဳင္ပါနဲ႔။

အဲဒီလို ျပိဳင္လိုက္တာဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေစာ္ကားလိုက္တာပါပဲ။

သင္စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခါမွာဘ၀ကသင့္ကိုရယ္တယ္။သင္ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့အခါမွာ

ဘ၀ကသင့္ကိုျပံဳးၿပီးၾကည့္တယ္။သင္သူမ်ားေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္

လုပ္ေပးတဲ့အခါမွာေတာ့ ဘ၀က သင့္ကို အေလးျပဳတယ္။

ေအာင္ျမင္သူတိုင္းမွာပင္ပန္းဆင္းရဲတဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ရွိဖူးပါတယ္။
ပင္ပန္းဆင္းရဲတဲ့ဇာတ္လမ္းတိုင္းမွာလည္း ေအာင္ျမင္တဲ့ဇာတ္သိမ္းတစ္ခုရွိပါတယ္။

လြယ္တာကသူမ်ားရဲ႕အမွားကုိေ၀ဖန္အကဲျဖတ္ဖို႔ပါ။ခက္တာကေတာ့

ကုိယ့္အျပစ္ကိုအမွန္အတုိင္းသိျမင္ဖို႔ပါ။

ဘယ္သူမွအတိတ္ကိုျပန္သြားၿပီး ဆိုးရြားတဲ့အစကိုျပင္လို႔မရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္

ေအာင္ျမင္တဲ့အဆံုးသတ္ရဖို႔ အခုခ်က္ခ်င္း စတင္လႈပ္ရွားတာကိုေတာ့ လူတိုင္းလုပ္လို႔ ရပါတယ္။

အခြင့္အေရးတစ္ခုကိုဆံုးရံႈးလိုက္ရၿပီဆိုရင္ သင့္မ်က္လံုးေတြကို

မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ၿပည့္မေနပါေစနဲ႔။ မ်က္ရည္ေတြက သင့္ေရွ႕က 

ပိုေကာင္းတဲ့ ေနာက္ထပ္အခြင့္အေရးတစ္ခုကို ကြယ္ပစ္လိုက္ပါလိမ့္မယ္။

မ်က္ႏွာကိုျပဳျပင္လိုက္တာ(Changing the face)ဟာဘာကိုမွ ေျပာင္းလဲေစႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ 

ဒါေပမယ့္ အေျပာင္းအလဲကို ရင္ဆိုင္လိုက္တာ (Facing the change)ကေတာ့

အရာရာကို ေျပာင္းလဲသြားေစႏိုင္ပါတယ္။

သူမ်ားေတြအေၾကာင္း မေက်မနပ္ ညည္းညဴမေနပါနဲ႔။

ျငိမ္းခ်မ္းခ်င္ရင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ ေျပာင္းလဲျပဳျပင္လိုက္ပါ။

အမွားေတြက ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ နာက်င္ပင္ပန္းေစပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ေတြၾကာလာလို႔ အဲဒီအမွားေတြ စုေပါင္းလိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့

သင့္ကို ေအာင္ျမင္မႈဆီ ေခၚေဆာင္သြားမယ့္ "အေတြ႕အၾကံဳ"ဆိုတာျဖစ္လာပါတယ္။

က်ရံႈးတဲ့အခ်ိန္မွာ ရဲရင့္မႈရွိပါ။ ေအာင္ျမင္တဲ့အခ်ိန္မွာ တည္ျငိမ္မႈရွိပါ။

အပူေပးခံထားရတဲ့ ေရႊေတြဟာ အလွဆင္ပစၥည္းေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။

ၿပင္းျပင္းထန္ထန္ နန္းဆြဲခံထားရတဲ့ ေၾကးေတြဟာ ၀ိုင္ယာႀကိဳးေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။

ထြင္းထုခံထားရတဲ့ ေက်ာက္တံုးေတြဟာလည္း ရုပ္ထုေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္

သင့္ဘ၀မွာနာက်င္မႈခံစားရမႈေတြ မ်ားလာေလ သင့္ရဲ႕တန္ဖိုးတက္လာေလပါ။

လမ္းစကိုေတြ႔ျပီဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေ၀းတဲ့ ခရီးပဲျဖစ္ျဖစ္ ေလွ်ာက္ရမွာမေၾကာက္ေတာ့ဘူး။

လမ္းစကိုေတြ႕ေအာင္ရွာဘို႕ပဲ အဓိကအေရးၾကိးတာပါ 

သစ္ပင္၏ ဦးတည္ရာကို ေလက အဆံုးအျဖတ္ေပး၏။

လူ၏ ဦးတည္ရာကို ကိုယ့္ကိုယ္တိုင္က အဆံုးအျဖတ္ေပး၏။

ကိုယ့္ကို မခ်စ္မႏွစ္သက္တဲ့ လူကို ေလးစားပါ။သူ႔ေနာက္ကြယ္မွာသူ႔ေကာင္းေၾကာင္းကိုပဲ ေျပာပါ။

အဲဒီစကားသူ႔ နားဆီမေရာက္ဘူး ဆိုတာ လံုး၀ စိတ္ခ်ပါ။

"မ"သိဘူး၊"မ"လုပ္ဘူး၊"မ"ရဘူး၊"မ"တတ္ဘူးဆိုတဲ့"မ"ေနရာမွာ"ၾကိဳးစားၾကည့္မယ္"“သိပ္မေသခ်ာဘူး" "အခ်ိန္အနည္းငယ္ေပးပါ" "ဆံုးျဖတ္ျပီးမွ အေၾကာင္းျပန္လိုက္မယ္" လို႔ ေျပာင္းသံုးပါ။


                                                                                   

ဘယ္သူ႕ကိုအရင္ဖိတ္မလဲ

တခါက အိမ္ရွင္မတဦးသည္ အိမ္ေရွ႔တြင္ မုတ္ဆိတ္ျဖဴႏွင့္ အဘိုးအိုသံုးဦးထိုင္ေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္မိသည္။

ထိုအဘိုးအိုမ်ားကို သူမသိေပ။

"အဘိုးတို႔ကို ကြ်န္မ မသိဘူး။ဒါေပမဲ့ အဘိုးတို႔ ဆာေနေလာက္မယ္ထင္တယ္။ အိမ္ထဲ၀င္ျပီး

တခုခု သံုးေဆာင္ပါဦးလား"ဟု သူမ ေလာကြတ္ျပဳသည္။"အိမ္ရွင္ေယာက္်ားရွိေနလား"

အဘိုးအိုက ေမးသည္။ "မရွိဘူး...အျပင္သြားလိုက္တယ္" "ဒါဆို အဘိုးတို႔ အိမ္ထဲကို ၀င္လို႔မရေသးဘူး"

ညေန လင္ေယာက္်ား ျပန္လာေသာအခါ အိမ္ရွင္မက အေၾကာင္းစံုကို ေျပာျပလိုက္သည္။
"ကိုယ္အိမ္ေရာက္ေနျပီပဲ...သူတို႔ကို ျပန္သြားဖိတ္လိုက္ပါဦး" အိမ္ရွင္မက အဘိုးအို သံုးဦးအား

အိမ္ထဲ၀င္ခဲ့ဖို႔ ဖိတ္ေခၚျပန္သည္။ "အဘိုးတို႔ သံုးေယာက္စလံုး အိမ္တအိမ္ထဲကို ျပိဳင္တူ၀င္လို႔ မရဘူး"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ...အဘိုး" အိမ္ရွင္မက တအံတၾသႏွင့္ ေမးသည္။ "သူ႔နာမည္က ဓနဥစၥာတဲ့"

အဘုိးအိုတဦးက အျခားတဦးကို ထိုးျပျပီးေျပာသည္။ ဆက္၍ "သူကေတာ့ ေအာင္ျမင္ျခင္း၊

အဘိုးက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ အိမ္ထဲကို ဘယ္သူအရင္ ၀င္ရမလဲဆိုတာ တူမေလးေယာက္်ားနဲ႔ အရင္
သြားတိုင္ပင္ၾကည့္လိုက္ဦး" အိမ္ရွင္မမွာ အိမ္ထဲ၀င္ျပီး လင္ေယာက္်ားကို အေၾကာင္းစံု ေျပာျပျပန္သည္။
"ေအာ္.. ဒီလိုကိုး... ဒါဆိုရင္ ဓနဥစၥာကို အရင္ဆံုးဖိတ္လိုက္ရေအာင္""ဘာျဖစ္လို႔ ေအာင္ျမင္ျခင္းကို

အရင္မဖိတ္တာလဲ"အိမ္ရွင္မက အတြန္႔တက္သည္။

"ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အရင္ဆံုး ဖိတ္လိုက္ရင္ မေကာင္းဘူးလား"ေထာင့္တေနရာတြင္ ထိုင္ျပီး

သူတို႔ေျပာေသာ စကားကို နားေထာင္ေနသည့္ ေခြ်းမျဖစ္သူက အၾကံျပဳသည္။

"အင္း....ေကာင္းတယ္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အရင္ဖိတ္မယ္" ေခြ်းမ၏ အၾကံကိုသူတို႔ေထာက္ခံလိုက္ၾကသည္။

"ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အရင္ဖိတ္ပါတယ္။ အိမ္ထဲကိုၾကြပါ" အိမ္ရွင္မက ဖိတ္ေခၚလိုက္သည္။

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟုေသာ အဘိုးအိုကအိမ္ထဲ၀င္သည္ႏွင့္က်န္အဘိုးအို ႏွစ္ဦးက လိုက္၀င္လာသည္။

"သံုးေယာက္လံုး ျပိဳင္တူ၀င္လို႔ မရဘူးဆို ကြ်န္မက သူ႔ကိုပဲအရင္ဖိတ္လိုက္တာ။

အဘိုးတို႔က ဘာလို႔ လိုက္၀င္လာရသလဲ"

"တကယ္လို႔ တူမက ဥစၥာဓန သို႔မဟုတ္ ေအာင္ျမင္မူကို အရင္ဖိတ္ရင္က်န္တဲ့ႏွစ္ဦးကလိုက္၀င္လို႔မရဘူး။

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အရင္ဖိတ္မယ္ဆိုရင္သူဘယ္ကိုသြားသြား က်န္တဲ့ႏွစ္ဦးက လိုက္ကိုလိုက္ရတယ္။

ဘယ္ေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာ ရွိရင္ဥစၥာဓနနဲ႔ ေအာင္ျမင္မူ ဆိုတာလည္း ရွိမွာပဲ"
အဘိုးအို တဦးက ရွင္းျပသည္။

နာက်င္မူကို ခံစားရတဲ့အခါ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းနဲ႔ ကရုဏာတရားကို သင္ရပါေစ။

ေၾကာက္ရြံ႔မူကို ခံရတဲ့အခါ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ ရဲစြမ္းသတိၱကို သင္ရပါေစ။

ကိုယ့္ကိုယ္ကို သံသယ၀င္တဲ့အခါ (မိမိကုိယ္ကို) ယံုၾကည္မူကို
လက္ကိုင္ထားျပီး အင္အားအျဖင့္ တဖန္ျပန္လည္ ဆန္းသစ္ႏို္င္ပါေစ။

စိတ္ပန္း ကိုယ္ႏြမ္းျပီး စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့အခါ ခြင့္လြတ္ျခင္းနဲ႔
သည္းခံျခင္းကို ခြန္အားအျဖင့္ ေျပာင္းႏိုင္ပါေစ။            

                                                                           Forward  Mailက ရတာေလးပါ (ေရးသူမသိပါဘူး)

ဖားပံုျပင္

ဖားအုပ္စုတစ္ခုဟာ သစ္ေတာေတြထဲကေန ျဖတ္ေလွ်ာက္ခရီးသြားေနၾကတယ္။ တစ္ေနရာအေရာက္မွာ

ဖားႏွစ္ေကာင္ဟာ  တြင္းနက္ထဲကို  က်သြားတယ္။  အဲဒီအခ်ိန္မွာ တစ္ျခားဖားေတြကအဲဒီတြင္းဘယ္ေလာက္

နက္တယ္ဆိုတာကိုၾကည္႔ေနၾကတဲ့အခ်ိန္ သူတို႔ဟာ အဲဒီဖားႏွစ္ေကာင္ေသတာေအးတာပဲ လို႔ေျပာၾကတယ္။

က်သြားတဲ့ဖားႏွစ္ေကာင္ဟာ တစ္ျခားဖားေတြရဲ႕ေကာက္ခ်က္ခ်သံေတြကို လစ္လ်ဴရႈျပီး တြင္းထဲကေနထြက္

ဖို႔ၾကိဳးစားၾကတယ္။ တစ္ျခားဖားေတြက သူတို႔ကို ခုန္တက္တာရပ္ဖို႔ ဝိုင္းေအာ္ၾကတယ္။ မင္းတို႔ေသတာေအး

တယ္လို႔လဲေျပာၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ က်သြားတဲ့ဖားႏွစ္ေကာင္ထဲက တစ္ေကာင္ဟာ  အေပၚကဖားေတြ

ေျပာတာကို အေရးတယူလုပ္ျပီး လက္ေလွ်ာ့လိုက္တယ္။ အဲဒီတစ္ေကာင္ဟာ ျပဳတ္က်ျပီးေသသြားတယ္။

ေနာက္တစ္ေကာင္ကေတာ့ သူတတ္ႏိုင္သေလာက္ၾကိဳးစားပမ္းစားခုန္ျမဲေနတယ္။ ဒီအခါမွာလည္း အေပၚက

ဖားေတြက သူ႔ကို အနာမခံနဲ႔ ေသလို႔ ေအာ္ေျပာၾကတယ္။  သူဟာ  ပိုျပီးၾကိဳးစားခုန္လိုက္တာ  ေနာက္ဆံုးမွာ

အေပၚကိုေအာင္ျမင္စြာနဲ႔ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ တစ္ျခားဖားေတြက ေမးတာေပါ့။ မင္းငါတို႔ေျပာတာ

ကိုမၾကားဘူးလားလို႔ေမးၾကတယ္။အေပၚေရာက္လာတဲ့ဖားက သူဟာ နားေလးေနတဲ့အေၾကာင္းရွင္းျပတယ္။

သူထင္တာက  အေပၚကဖားေတြက  သူ႔ကို အေပၚေရာက္ေအာင္ တစ္ခ်ိန္လံုး  ဇြဲမေလွ်ာ့ဘဲ ၾကိဳးစားတက္ဖို႔

အားေပးေနခဲ့တယ္လို႔ထင္ခဲ့တယ္။ဒီပံုျပင္ေလးက သင္ခန္းစာ ႏွစ္ခုေပးတယ္။

(၁)လွ်ာမွာ ရွင္ေစႏိုင္စြမ္းနဲ႔ ေသေစႏိုင္စြမ္းရွိတယ္။ အားေပးစကားတစ္ခြန္းဟာ ေအာက္ေရာက္ေနတဲ့သူကို အေပၚေရာက္ေအာင္လုပ္ႏိုင္သလို သူ႔ကိုလည္း တစ္ေန႔လံုးကူူညီရာေရာက္ပါတယ္။

(၂) ပ်က္ဆီးေစတဲ့စကားတစ္ခြန္းကေတာ့ က်ေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ကို ေသေစႏိုင္ပါတယ္။

စကားလံုးေတြရဲ႕စြမ္းအားက တစ္ခါတစ္ရံမွာ နားလည္ရခက္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ေျပာတဲ့စကားတစ္ခြန္းကို ဂရုစိုက္ပါ ....

                                                                      မင္းဟာငါ့ဘဝပါ

တစ္ခါကအိႏၵိယက ကေလးတစ္ေယာက္ကို သူ႔မိဘေတြက ေဘာ္ဒါေက်ာင္းကိုပို႔လိုက္တယ္။ သူတို႔ကေလး

ကိုမပို႔ခင္ အဲဒီေကာင္ေလးဟာ သူ႔အတန္းထဲမွာအေတာ္ဆံုးေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ပါ။ စာေမးပြဲတိုင္းမွာ

ထိပ္ဆံုးမွာရွိပါတယ္။ သူဟာ လူေတာ္တစ္ေယာက္ပါ။  ဒါေပမဲ့ဒီေကာင္ေလးကို အိမ္ကေနေဝးျပီး ေဘာ္ဒါ

ေက်ာင္းကို ပို႔လိုက္တဲ့အခ်ိန္ကစျပီး အေျပာင္းလဲၾကီးေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ေက်ာင္းတုန္းကအဆင့္

ေတြဟာ က်စျပဳလာပါတယ္။ သူဟာအစုအေဝးနဲ႔ေနရတာကိုမုန္းလာတယ္။ သူဟာတစ္ခ်ိန္လံုး အထီးက်န္

ဆန္ေနခဲ့တယ္။ ေမွာင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာမ်ားဆိုရင္ သူ႔ကိုယ္သူ အဆံုးစီရင္ခ်ိန္စိတ္ေပါက္တဲ့အထိပါပဲ။ ဒါေတြ

အားလံုးဟာ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူဟာ သူ႔ကိုယ္သူ ဘာမွအသံုးမက်တဲ့ေကာင္လို႔ထင္ျပီး ဘယ္သူက

မွ သူ႔ကို မႏွစ္ျမိဳ႕ၾကဘူးလို႔ခံစားေနရတာေၾကာင့္ပါပဲ။သူ႔ရဲ႕မိဘမ်ားက သူ႔ကေလးကို စိုးရိမ္စျပဳလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူကေလးတစ္ခုခုမွားေနတာကိုေတာ့ သတိမထားမိၾကပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူ႔ဖခင္ဟာသူနဲ႔

စကားအနည္းငယ္ေျပာၾကည္႔ဖို႔ဆံုးျဖတ္ျပီး ေဘာ္ဒါေက်ာင္းကိုလိုက္လာခဲ့တယ္။ သားအဖႏွစ္ေယာက္ဟာ

ေက်ာင္းနားကေရကန္ေဘာင္ေလးမွာထိုင္ၾကတယ္။ အေဖျဖစ္သူက သားကိုသူ႔ရဲ႕အတန္း၊ဆရာျဖစ္သူေတြနဲ႔

အားကစားအေၾကာင္းကိုအၾကမ္းဖ်င္းေမးၾကည္႔တယ္။ခဏေလာက္ၾကာေတာ့သူ႔အေဖဟာ

သူ႔သားကိုေျပာတယ္။" သား ... အေဖ ဒီေန႔ ဒီေနရာကိုဘာေၾကာင့္လာတယ္ဆိုတာ သိလား " ။

သားျဖစ္သူက ျပန္ေျဖတယ္။ " သားရဲ႕ေက်ာင္းသင္ခန္းစာ ရလဒ္ေတြကို စစ္ဖို႔မလား " လို႔ေျဖတယ္။

" မဟုတ္ဘူး... မဟုတ္ဘူး ...သားရဲ႕။ အေဖဒီကိုလာတာ သားဟာအေဖ့အတြက္အေရးၾကီးဆံုးလူတစ္

ေယာက္ျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုေျပာဖို႔လာတာ  သားရဲ႕ ...၊  အေဖသားကို  ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာပဲျမင္ခ်င္တယ္။

အေဖသားရဲ႕စာေမးပြဲအဆင့္ေတြကိုဂရုမစိုက္ဘူး။ အေဖသားအေၾကာင္းပဲဂရုစိုက္တယ္။ အေဖသားရဲ႕

ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုပဲဂရုစိုက္တယ္။ သားဟာအေဖရဲ႕ဘဝၾကီးပါကြာ..."ဒီစကားလံုးေလးေတြၾကားျပီးတဲ့ေနာက္

ေကာင္ေလးဟာ မ်က္ရည္ေတြဝိုင္းလာတယ္။ သူဟာ သူ႔အေဖကိုဖက္ထားလိုက္တယ္။ သူတို႔ဟာ

တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အခ်ိိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ စကားမေျပာၾကဘဲေနၾကတယ္။

အခုေတာ့ ေကာင္ေလးဟာသူလိုခ်င္တာမွန္သမွ်ရရွိသြားပါျပီ။ သူဟာ ဒီကမၻာၾကီးမွာသူ႔ကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ

ဂရုစိုက္တဲ့သူတစ္ေယာက္ေယာက္ရွိေသးပါလားဆိုတာကို သိသြားပါျပီ။ သူဟာကမၻာၾကီးကိုလူတစ္ေယာက္

နဲ႔ ကိုယ္စားျပဳလိုက္တယ္။ ဒီေန႔မွာေတာ့ ဒီေကာင္ေလးဟာ ေကာလိ္ပ္ေက်ာင္းမွာ အဆင့္ပထမေနရာမွာ

ရွိေနပါတယ္။ ျပီးေတာ့ သူဝမ္းနည္းေနတာကို ဘယ္သူကမွ မျမင္ရေတာ့ပါဘူး ...!

ေက်းဇူးပါပဲ အေဖ ... အေဖဟာသားရဲ႕ဘဝၾကီးပါပဲ

စိတ္အာဟာရ

*တစ္ခါက မ်က္စိေကာင္းတဲ့လူနဲ႔ မ်က္စိမႈန္သူႏွစ္ေယာက္ေရထဲေမ်ာပါသြားခဲ့တယ္။

  က်ယ္ျပန္႔တဲ့ျမစ္ျပင္မွာ အသက္ရွင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ႏွစ္ဦးသား အားသြန္ခြန္စိုက္ ကူးခတ္ခဲ့ၾကတယ္။
  ဒါေပမယ့္ မၾကာပါဘူသူတို႔ ေျခကုန္လက္ပမ္းက်သြားခဲ့တယ္။ ရုတ္တရက္ သူတို႔ဖက္ ေမ်ာလာေနတဲ့
  အေဝးကေလွတစ္စီးကို မ်က္စိေကာင္းသူက ေတြ႔ျမင္သြားခဲ့တယ္။ မ်က္စိမႈန္သူကလည္း မႈန္ဝါးဝါးၾကားမွာ

  ေလွကိုေတြ႔ခဲ့လို႔ႏွစ္ဦးသားေလွဖက္ကိုဦးတည္ၿပီး အားကုန္ကူးခတ္ၾကျပန္တယ္။ ကူးရင္းသြားရင္း

  မ်က္စိေကာင္းသူက ရုတ္တရက္ အကူးရပ္လိုက္တယ္။ အေၾကာင္းက ေလွတစ္စီးလို႔ 

  သူထင္ခဲ့တဲ့အရာကေလွမဟုတ္ဘဲ သစ္ေဆြးတုံးတစ္တံုးျဖစ္ေနလို႔ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္

  မ်က္စိမႈန္သူက သစ္ေဆြးတုံးမွန္း မသိခဲ့လို႔ အကူးမရပ္ခဲ့ဘူး။ အနီးနားေရာက္မွ ေလွမဟုတ္ဘဲ

  သစ္ေဆြးတံုးမွန္း သိတဲ့အခ်ိန္ သူဟာကမ္းနဲ႔အေတာ္ေလး နီးေနၿပီျဖစ္တယ္။ မ်က္စိေကာင္းသူကေတာ့

  ေရလယ္မွာတစ္ဝဲဝဲလည္ရင္း နစ္ျမႇဳပ္ေသဆံုးသြားခဲ့ရတယ္။

(2)ကင္ဆာေရာဂါ ေဝဒနာသည္ႏွစ္ဦးမွာ တစ္ဦးကနားပါးၿပီး တစ္ဦးကနားထိုင္းတယ္။
 နားပါးသူက ဆရာဝန္ေတြ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ေနတဲ့ သူ (၃)လသာ ခံမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို ၾကားၿပီး

 စိတ္ဓာတ္ေတြက်ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး(၃)လေတာင္မခံဘဲ ေသသြားခဲ့တယ္။ နားထိုင္းသူကဆရာဝန္ေတြရဲ႕

စကားကိုေခ်ာင္းနားေထာင္ဖို႔မဆိုထားနဲ႔သူနဲ႔ေျပာခ်င္တဲ့စကားကိုေတာင္ခပ္က်ယ္က်ယ္ေအာ္ေျပာရတယ္။
ေနာက္ဆံုး သူဟာ(၃)လေက်ာ္လြန္တဲ့အထိေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနခဲ့ရတယ္။

(၃)အေမရိကန္က ေရာဘတ္နဲ႔ စတီဗင္ဆိုတဲ့ သူေဌးႏွစ္ဦးမွာ အရြယ္အစားတူတဲ႔ကုမၸဏီေသးတစ္ခုစီ

ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ေရာဘတ္က တစ္ျခားလူထက္ေဝးေဝးျမင္တတ္ခဲ့ၿပီး ဘယ္အရာကိုမဆို

စိစစ္တြက္ခ်က္တတ္တယ္။၂ဝဝ၈ခုႏွစ္အေမရိကန္ရဲ႕စီးပြါးပ်က္ကိန္းကိုသူႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းတြက္ခ်က္ၿပီး ကုမၸဏီကေငြေတြကို ခဲြျခမ္းမွ်ေဝခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ကုမၸဏီကို ဖ်က္သိမ္းပစ္ခဲ့တယ္။
၂ဝဝ၈ စီးပြါးေရးကပ္ဆိုက္တဲ့ႏွစ္မွာ ကုမၸဏီေပါင္း ၃ဝ%ၿပိဳကဲြသြားႏိုင္တာမို႔ အေၾကြးေတြ မက်န္ေအာင္

သူဖ်က္သိမ္းလိုက္တာျဖစ္တယ္။ ၃ဝ%ထဲမွာ သူ႔ကုမၸဏီ အေသးေလးလည္းပါမယ္လို႔
ခန္႔မွန္းခဲ့လို႔ျဖစ္တယ္။

စတီဗင္ကေတာ့ အတြက္အခ်က္ မလည္ဝယ္တဲ့အျပင္ အနည္းငယ္တံုးအသူလည္းျဖစ္တယ္။
အနာဂါတ္ကို လံုးဝႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းလို႔ မရႏိုင္ဘူးလို႔ထင္မွတ္ထားသူလည္းျဖစ္တယ္။ အနာဂါတ္အတြက္

လွလွပပ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ၿပီးသူ႔ေရွ႕မွာ ခ်ျပရင္ေတာင္ ယံုမယ့္သူမဟုတ္ခဲ့ဘူး။ အနာဂါတ္က ကိုယ့္အနား
တကယ့္မေရာက္လာေသးလို႔ လို႔ သူမွတ္ယူခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကုမၸဏီတစ္ရက္အသက္ဆက္လို႔ရရင္

တစ္ရက္အသက္ဆက္မယ္၊ တစ္ရက္ေတာင့္ခံမယ္လို႔ပဲသူခံယူထားတယ္။ စီးပြါးေရး ကပ္ဆိုက္တဲ့ႏွစ္ကို

သူ႔ကုမၸဏီေလးကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ အတြက္အခ်က္ေကာင္းသူက
ၿပိဳကဲြခဲ့ရၿပီး အတြက္အခ်က္ ညံ့သူက ေရရွည္တည္တံ့ခဲ့တယ္။

လူ႔ဘဝထဲက တစ္ခ်ဳိ႕ကိစၥမွာ သိတာထက္ မသိတာက ပိုေကာင္းတယ္။ ထက္ျမက္တာထက္
မထက္ျမက္တာက ပိုေကာင္းတယ္။ လူေတြေျပာတတ္ၾကတဲ့ ဝိုးတိုးဝါးတား၊မႈန္ဝါးဝါးျဖစ္တယ္ဆိုတာ

ဒါမ်ဳိးကိုေခၚတာျဖစ္မယ္။တစ္ခါတေလမွာေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကအဲဒီမႈန္ဝါးဝါးေတြထဲမွာ

ပုန္းေအာင္းေနတတ္တယ္။တစ္ခ်ဳိ႕ကိစၥကမ်ားမ်ားသိေလမ်ားမ်ားစိတ္ဆင္းရဲေလဆိုသလို ၾကည္ၾကည္လင္လင္ႏိုးထလာတဲ့ တခဏမွာ အဲဒီေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြက အေဝးကို လႊင့္ထြက္သြားတတ္တယ္။


ငါရဲ႔ "အရည္အခ်င္း" သူ႔မွာမရွိသလို သူ႔ရဲ့ "အရည္အခ်င္း"လဲ

ငါ့မွာ မရွိဘူး ဆိုတာကို ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ပါနဲ႔

ရိုးသားစြာေနပါ

 ေရႊဂုဏ္ ေငြဂုဏ္၊ ရာထူးဂုဏ္သည္၊

လူ႕ဘံုေလာက၊ အကာမွ်တည္႕၊

သူက ၿငဴစူ၊ မၾကည္ၿဖဴ၍၊ 

ခြာယူလိုက၊ ခြာ၍ရ။

ရိုးဂုဏ္ ေၿဖာင့္ဂုဏ္၊ ယဥ္ေက်းဂုဏ္သည္၊

လူ႕ဘံုေလာက၊ နွစ္သာရတည္း၊

သူကၿငဴစူ၊ မၾကည္ၿဖဴလည္း၊

ခြာယူမရ၊ ကြာမက်။

    (ေဇာ္ဂ်ီ)

ဖ်က္စု နွစ္ဆယ္

   ၁။ ေစတီမွန္းထား၊ ၿမတ္ဘုရား၊ တည္ထားေကာင္းလ်က္၊ ေညာင္ပင္ဖ်က္သည္။
   ၂။ ၿမစ္မေရနက္၊ ေသာင္ၿပင္ဖ်က္သည္။
   ၃။ မင္းေကာင္းပါလ်က္၊ မင္းေၿမွာင္ဖ်က္သည္၊
   ၄။ လက္စံုစား၊ မယားေကာင္လ်က္၊ အေၿမွာင္ဖ်က္သည္။
   ၅။ ေမာင္းသြင္းခူနင္း၊ ေရလွ်င္သြင္း၊ ပ်ိဳးခင္းေကာင္းလ်က္၊ ေၿမွာင္ေတာင္ဖ်က္သည္။
   ၆။ လက္ဆက္တံကူ၊ ေလွမူခိုင္လ်က္၊ စီးပိုးဖ်က္သည္။
   ၇။ လက္တီးၾကမ္းၿပင္၊ ဆင္ဝင္ေကာင္းလ်က္၊ ဝဲလင္းဖ်က္သည္။
   ၈။ ကၠ ုတၳိယမူ၊ ရူပါေကာင္းလ်က္၊ ဆံထံုးဖ်က္သည္။
   ၉။ ဓမၼသတ္တရား၊ ရွိပါၿငားလည္း၊ တိမ္းပါးငဲ့ကြက္၊ လက္ေဆာင္ဖ်က္သည္၊
၁၀။  ရဟန္းတရား၊ က်င့္ပါမ်ားလ်က္၊ အစားဖ်က္သည္။
၁၁။ သီလငါးပါး၊ က်င့္သူအားကို၊ စီးပြားမရက္၊ ေလာဘဖ်က္သည္။
၁၂။ သုခမိန္ဟု၊ ေက်ာ္ရွိန္ႏွံ႕သိ၊ ပညာရွိ၊ ၾကီးဘိအမ်က္၊ ေဒါသဖ်က္သည္။
၁၃။ တိုက္နွင့္က်ီၾက၊ ထုပ္ေလ်ာက္စသည္၊ ခိုင္လွေပလ်က္၊ ေပါင္းကြပ္ဖ်က္သည္။
၁၄။ ၿပည္ရြာတိုင္းကား၊ စည္ပင္ၿငားလည္း၊ ေခါင္းပါးေခါင္လ်က္၊ စပါးဖ်က္သည္။
၁၅။ ပဥၥၥင္တူရိယာ၊ နွဲခရာ၊ သာယာေပလ်က္၊ လငး္ကြင္းဖ်က္သည္။
၁၆။ လက္သင္ေလွာ္ကား၊ ေလွာ္ေပၿငားလည္း၊ အသြားေကာင္းလ်က္၊ ေလွပဲ့ဖ်က္သည္။
၁၇။ ေဘာဇဥ္ငါးပါး၊ ပ်ားအရသာ၊ ေကာင္းပါေပလ်က္၊ ဆားငံဖ်က္သည္။
၁၈။ ဆီမီးတန္ေဆာင္၊ ဝင္းေၿပာင္ေပလ်က္၊ ေလဆိုးဖ်က္သည္။
၁၉။ ကၠ ုတၳိယမူ၊ ရူမလကၡဏာ၊ ေကာင္းပါေပလ်က္၊ ေရာဂါနွိပ္စက္၊ အနာဖ်က္သည္။
၂၀။ သူေကာင္းၿဖစ္ၿငား၊ မူထားေကာင္းလ်က္၊ အေပါင္းဖ်က္သည္။
                                               (ေတာင္ဖီလာ ဆရာေတာ္)

ေၾကာက္ၾကီး(၉)လံုး ဆံုးမစာ

၁။ မ်က္ကြယ္ မ်က္ၿမင္၊ မဆင္ၿခင္၊ လူရွင္သိမည္ေၾကာက္။
၂။ ေမတၱာကုန္ခန္း၊ စိတ္မခ်မ္း၊ ညွိဳးႏြမ္းမည္ကိုေၾကာက္။
၃။ ကိုယ္နွင့္မတန္၊ စကားထန္၊ မင္းဒဏ္သင့္မည္ေၾကာက္။
၄။ သစၥာမၿမဲ၊ အက်င့္လြဲ၊ ပါယ္ထဲေရာက္မည္ေၾကာက္။
၅။ လြန္က်ဴးသမွ်၊ ေနာက္ေနာင္တ၊ ရွိရမည္ကိုေၾကာက္။
၆။ ေသနွင္အရက္၊ လူကိုဖ်က္၊ အရွက္ရမည္ေၾကာက္။
၇။ မင္း၏ဥစၥာ၊ အနည္းသာ၊ ၿပစ္ဆာေရာက္မည္ေၾကာက္။
၈။ မဟုတ္မလ်ား၊ သူလွည့္ဖ်ား၊ ေမွာက္မွားမည္ကိုေၾကာက္။
၉။ ရန္သူငါးခ်က္၊ အခင္းဖ်က္၊ ေသပ်က္မည္ကိုေၾကာက္။
                                                       (တြင္းသင္းမင္းၾကီး မဟာစည္သူ)

သိဂၤါေလာဝါဒသုတ္..က်င့္ဝတ္ကဗ်ာမ်ား

တစ္ေလာကလံုး၊ ညြတ္ရံုးဦးခ်၊ နွိဳင္းမမွ်သား၊ ဘုရားေရႊစက္၊ ေရာင္ၿပိဳးၿပက္ကို၊

ဦးထက္တင္ထား၊ ရိုညြတ္တြား၍သားနွင့္မိဘ၊ တပည့္စသည္၊ ၿပဳရအံ့ဝတ္၊

ခြ်တ္မူပါယ္ရြာ၊ လားမည္႕တာေၾကာင့္၊သုတ္ပါေထယ်၊ က်မ္း၌ၿပသည္၊

ေလာကက်င့္ရာ၊ အက်ဥ္းမွာပိမ့္၊ နတ္ရြာဖို႕လံုးလံုး က်က္၍သံုး။ ................

သားသမီးက်င့္၀တ္ ငါးပါး။

ေကြ်းေမြးမပ်က္၊ ေဆာင္ရြက္စီမံ၊ ေမြခံထိုင္ေစ၊ လွဴမွ်ေဝ၍၊

ေစာင့္ေလမ်ိဳးႏြယ္၊ဝတ္ငါးသြယ္၊ က်င့္ဖြယ္သားတို႕တာ။ 

မိဘက်င့္ဝတ္ ငါးပါး။

မေကာင္းၿမစ္ခါ၊ ေကာင္းရာညႊန္လတ္၊ အတတ္သင္ေစ၊

ေပးေဝနွီးရင္း၊ ထိန္းၿမားၿခင္းလွ်င္၊ ဝတ္ငါးအင္၊ ဖခင္မယ္တို႕တာ။

တပည့္က်င့္ဝတ္ ငါးပါး။

ညီညာထၾကြ၊ ဆံုးမနာယူ၊ လာမူၾကိဳဆီး၊ ထံနီးလုပ္ေကြ်း၊

သင္ေတြးအံရြတ္၊ တပည့္ဝတ္၊ မခြ်တ္ငါးခုသာ။

ဆရာ့က်င့္ဝတ္ ငါးပါး။

အတတ္လည္းသင္၊ ပဲ့ၿပင္ဆံုးမ၊ သိပၸမခ်န္၊ ေဘးရန္းဆီးကာ၊

သင့္ရာအပ္ပို႕၊ ဆရာတို႕၊ က်င့္ဖို႕ဝတ္ငါးၿဖာ။

လင္က်င့္ဝတ္ ငါးပါး။

မထီမဲ့ကင္း၊ အပ္နွင္းဥစၥာ၊ မိစၦာမမွား၊ ဝတ္စားဆင္ယင္၊

ၿမတ္နိဳးၾကင္၊ ငါးအင္ လင္က်င့္ရာ။

မယားက်င့္ဝတ္ ငါးပါး။ 

အိမ္တြင္းမွဳလုပ္၊ သိမ္းထုပ္ေသခ်ာ၊ မိစၦာၾကဥ္ေရွာင္၊ ေလ်ာ္ေအာင္ၿဖန္႕ခ်ိ၊

ပ်င္းရိမမူ၊ ဝတ္ငါးဆူ၊ အိမ္သူက်င့္အပ္စြာ။

မိတ္ေဆြက်င့္ဝတ္ ငါးပါး။

ေပးကမ္းခ်ီးၿမွင့္၊ ကိုယ္နွင့္ယွဥ္ထား၊ စီးပြါးေဆာင္ရြက္၊ နွဳတ္ၿမြက္ခ်ိဳသာ၊

သစၥာမွန္ေစ၊ ဝတ္ငါးေထြ၊ က်င့္ေလမိတ္သဟာ။

အိမ္ရွင့္က်င့္ဝတ္ ငါးပါး။

ဝစြာေကြ်းေမြး၊ ၿပဳေရးစီရင္၊ နာလွ်င္ကုေစ၊ ငွေဝရသာ၊

အခါကိုလႊတ္၊ အိမ္ရွင့္ဝတ္၊ မခြ်တ္ငါးခုသာ

အိမ္ေဖာ္က်င့္ဝတ္ ငါးပါး။

အိပ္ေသာ္ေနာက္က်၊ ထေသာ္ကားေရွး၊ ေပးမွယူအပ္၊

ေစ့စပ္ေဆာင္ရြက္၊ ေက်းဇူးၿမြက္၊ ငါးခ်က္ၿပဳက်င့္ရာ။

ဒါယကာက်င့္ဝတ္ ငါးပါး။

ေမတၱာစိတ္သက္၊ ေဆာင္ရြက္ခ်စ္ၾကင္၊ ခင္မင္နွဳတ္ခ်ိဳ၊ လိုလွ်င္ဖိတ္ထား၊

တတ္အားလွဴေစ၊ ဝတ္ငါးေထြ၊ ၿပဳေလဒါယကာ။

ရဟန္းက်င့္ဝတ္ ငါးပါး။

မေကာင္းၿမစ္ခါ၊ ေကာင္းရာညႊန္လစ္၊ အသစ္ေဟာက်ဴး၊ နာဘူးထပ္မံ၊

နတ္ထံတင္ရာ၊ ေမတၱာလဲၿပဳ၊ ရဟန္းမွဳ၊ ေၿခာက္ခုလြန္ေသခ်ာ။

က်မ္းသိဂၤါလ၊ သုတ္ဝယ္ၿပ၊ သံုးဝၿမတ္ဆရာ။

က်င့္ဝတ္မေၿပ၊ ပါယ္ေလးေထြ၊ လာေလရွည္ၿမင့္ၾကာ။

ဤသည့္ဝတ္ကုန္၊ ေဆြမ်ိဳးစံု၊ ေၿခာက္ဘံုထက္နတ္ရြာ။

လွည္းဘီးၿပင္က၊ နားေစာင့္ခ်သို႕၊ မိဘနွင့္သား၊ မယားနွင့္လင္၊ အိမ္ရွင္အိမ္ေဖာ္၊

ေထရ္ေက်ာ္ဒါယကာ၊ မိတ္သဟာနွင့္၊ ဆရာတပည့္၊ တည့္တည့္မခြ်တ္၊ က်င့္ဝတ္စံုလင္၊

ၿဖဴသန္႕စင္မူ၊ ရွင္လည္းမေကြ၊ ေသလည္မကြာ၊ နတ္ရြာလူ႕ၿပည္၊ လွည့္လည္အတူ၊ စံစားမူ၍၊ 

နိဗၺဴေရႊၿပည္၊ ဝင္အံ့သည္တည့္၊ မတည္က်င့္ဝတ္၊ ခြ်တ္သူတို႕မွာ၊ မလြတ္သာတည္း၊ 

ေလးရြာဖို႕လံုးလံုး၊ လူၿဖစ္ရွံဳး။

                                                    (သဂၤဇာ ဆရာေတာ္)

ဂီဟိ ဝိနယ

 ဥစၥာပ်က္ေၾကာင္း(၆)ပါး

ေသစာေသာက္စား၊ လမ္းသြားခါမဲ့၊ ရွဳငဲ့သဘင္၊ ေပ်ာ္ရႊင္အန္ေလာင္း၊
မေကာင္းမိတ္ဖ်င္း၊ ပ်င္းရိၿခင္းကား၊ ယိုယြင္းဥစၥာ ပ်က္ေၾကာင္းတည္း။

                                                       

အရက္ေသာက္ၿခင္းအၿပစ္(၆)ပါး

ဥစၥာယုတ္ၿခင္း၊ ၿငင္းခံုမ်ားစြာ၊ ေရာဂါထူေၿပာ၊ ေက်ာ္ေဇာမဲ့တံု၊ မလံုအဂၤါ၊
ပညာနည္းရွား၊ ဤေၿခာက္ပါးကား ေသာက္စားေသစာ အၿပစ္တည္း။

                                                        

အခါမဲ့သြားလာၿခင္း အၿပစ္(၆)ပါး

ကိုယ့္သားမယား၊ တစ္ၿခားဥစၥာ၊ လံုရာမဲ့ေရွာင္း၊ မေကာင္းအရာ၊ ရြံ႕ရွာေလအပ္၊
ယိုးစြပ္ေရာက္မွဳ၊ ဆင္းရဲစု၊ ေၿခာက္ခု ခါမဲ့သြားၿပစ္တည္း။

                                                        

သဘင္ပြဲလမ္းအၿပစ္(၆)ပါး

ကၿခင္းတလီ၊ သီသည္တသီး၊ မွဳတ္တီးတသင္း၊ ၿပိန္ဖ်င္းတအုပ္၊ လက္ခုပ္တတည္၊
အိုးစည္တၿဖာ၊ ရွိရာရွာဟု၊ ဥစၥာပ်က္မွဳ၊ ဤေၿခာက္ခုကား၊ ၾကည့္ရွဳသဘင္အၿပစ္တည္း။

                                                        

ေလာင္းကစားအၿပစ္(၆)ပါး

ေအာင္သူရန္ပြါး၊ ရွံဳးသားစိုးရိမ္၊ စည္းစိမ္ေလ်ာ့ပါး၊ တရားသဘင္၊ မ၀င္သက္ေသ၊
မိတ္ေဆြနွိမ့္ဆို၊ မလိုထိမ္းၿမား၊ ဤေၿခာက္ပါးကား၊ ေပ်ာ္ပါးေၾကြအန္ အၿပစ္တည္း။

မိတ္ေဆြပ်က္(၆)ပါး

ေၾကြအန္ၾကဴးထ၊ မိန္းမၾကဴးေထြ၊ ေသစာၾကဴးမွဳ၊ အတုၿပဳၿငား၊
လွည့္စားတေထာက္၊ မ်က္ေမွာက္လွည့္ခ်က္၊ နိုင္ထက္လုယူ၊
ဤသူေၿခာက္ပါး၊ မိတ္ၿဖစ္လားေၾကာင့္၊ ပ်က္ၿပားမိတ္ေဆြအၿပစ္တည္း။

ပ်င္းရိၿခင္းအၿပစ္(၆)ပါး

အခ်မ္းၿပင္း၀ွန္၊ အလြန္ပူနိဳး၊ မိုးခ်ဳပ္လွေမာ၊ ေစာလွလြန္းေယာင္၊ ဆာေလာင္ၿပင္းၿပ၊
၀မ္း၀လြန္းေထြ၊ ေနကပညာ၊ မပြါးရာသည္၊ ေၿခာက္ၿဖာပ်င္းသူအၿပစ္တည္း။

အၾကီးအကဲက်င့္၀တ္(၆)ပါး

ထၾကြနိဳးၾကား၊ သနားသီးခံ၊ ေ၀ဘန္ၾကည့္ရွဳ၊ ဤေၿခာက္ခုကား၊ ၾကီးသူ႕က်င့္ရာတရားတည္း။

                                     မိတ္ေဆြတု(၁၆)ပါး

ကိုယ္က်ိဳးကိုသာငဲ့ေသာမိတ္ေဆြတု(၄)ေယာက္

လက္ခ်ည္းလာ၍၊ ဥစၥာေဆာင္သယ္၊ နည္းငယ္ၿဖင့္သာ၊ မ်ားစြာလိုရွိ၊ ေဘးထိေရာက္ခါ၊
ၿပဳလာတံုဘိ၊ မိမိက်ိဳးငွာ၊ မွီလာေပါင္းယွဥ္၊ ေလးေယာက္စဥ္ကား၊ အညဒတၳဳဟရတည္း။

နွဳတ္ၿဖင့္ဟန္ေဆာင္ေသာ မိတ္ေဆြတု(၄)ေယာက္

ေရွးၿဖစ္ေစ့စပ္၊ တထပ္ေနာက္မွီး၊ ခ်ည္းဆီးသၿဂိဳဟ္၊ ေပးလိုစဟန္၊ ပစၥပၸန္မူ၊
ၿပညႊန္ပ်က္ၿပား၊ ဤေလးပါးကား မွတ္သား ဝစီပရမတည္း။

ခ်စ္ဖြယ္ကိုဆိုေသာ မိတ္ေဆြတု(၄)ေယာက္

မေကာင္းခြင့္ၿပဳ၊ ေကာင္းမွဳကိုလွ်င္၊ ဆင္ၿခင္မရွဳ၊ ခြင့္ၿပဳသည္ပင္၊ ေရွ႕တြင္ခ်ီးမြမ္း၊
ဖံုးလႊမ္းကြယ္လွ်င္၊ ကဲ့ရဲ႕ခ်င္သည္၊ ေလးအင္ပီယဘာဏီတည္း။

မေကာင္းမွဳ၌ အေဖာ္ၿပဳေသာ မိတ္ေဆြတု(၄)ေယာက္

ေသာက္တုတ္ေသရက္၊ ညဥ့္နက္လမ္းသြား၊ ရွဳစားသဘင္၊ ေပ်ာ္ရႊင္အန္စာ၊
ေလးရပ္မွာပင္၊ တကြထင္သည္၊ ေလးအင္အပါယ္သဟဲတည္း။ 

                                            မိတ္ေဆြစစ္(၁၆)ပါး

ေက်းဇူးရြက္ေဆာင္တတ္ေသာ မိတ္ေဆြစစ္(၄ေယာက္

ေမ့ေလ်ာ့ေစာင့္လာ၊ ဥစၥာေစာင့္ေရွာက္၊ ေဘးေရာက္ကိုးကြယ္၊ ၿပဳဘြယ္ရွိက၊
နွစ္ဆဥစၥာ၊ ေပးေခ်လာသည္၊ ေလးၿဖာ ဥပကာရတည္း။ 

ဆင္းရဲခ်မ္းသာ မပစ္ခြါေသာ မိတ္ေဆြစစ္(၄)ေယာက္

လွ်ိဳ႕၀ွက္စကား၊ ၾကားေစတံုလွ်က္၊ သူလွ်ိဳ႕၀ွက္၍၊ ေဘးေတြ႕မစြန္႕ မတြန္႕တိုပါ၊ သူ႕ကိုညွာလွ်က္၊ 

သူ႕သက္စြန္ေၿမာက္၊ ဤေလးေယာက္ကား၊ မွ်ေလာက္ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲတည္း။ 

အက်ိဳးရွိရာ ေၿပာေသာမိတ္ေဆြစစ္(၄)ေယာက္

မေကာင္းၿမစ္ခါ၊ ေကာင္းရာသြင္းထား၊ မၾကားစေတာင္း၊ အေၾကာင္းၾကားလာ၊

နတ္ရြာလမ္းၿပ၊ ဤေလးဝကား၊ မည္ရ အတၳကၡာယီတည္း။

အစဥ္သနားတတ္ေသာ မိတ္ေဆြစစ္(၄)ေယာက္

ဥစၥာခမ္းနား၊ မပြါးသၿမိဳ႕၊ မႏွစ္လို႕ၿငား၊ ပြါးကရႊင္ၿမဴး၊ ေက်းဇူးမဲ့ကို၊ ဆိုေသာ္တားၿမစ္၊

ေက်းဇူးၿဖစ္ကို၊ ဆိုေသာ္ခ်ီးမြမ္း၊ သူတို႕တမ္းကား၊ မိတ္ကြ်မ္း အနဳကမၼတည္း၊

အေလးၿမတ္ၿပဳအပ္ေသာ အရပ္ေၿခာက္မ်က္နွာ။

အေရွ႕မိဘ၊ ေတာင္မွဆရာ၊ ေနာက္မွာမယား၊ ေၿမာက္ကားမိတ္ေဆြ၊

ေအာက္ေၿခကြ်န္မ်ား၊ အထက္ဖ်ားကား၊ ပုဏၰားရဟန္း ေၿခာက္ရပ္တည္း။

အေလာင္းလ်ာတို႕ အလိုေတာ္(၆)ပါး

ေလာဘေဒါသ၊ ေမာဟကင္းလို၊ ေတာခိုတစ္ၿဖာ၊ ဆိတ္ရာၿငိမ္သက္၊

ဝဋ္မွထြက္၊ ေၿခာက္ခ်က္ေလာင္းလ်ာလိုေတာ္တည္း။ 

မၿပတ္ဆင္ၿခင္ရာေသာတရား(၅)ပါး

အိုၿခင္းတစ္ၿဖာ၊ နာၿခင္းတစ္ေထြ၊ ေသၿခင္းတစ္ၿခား၊ ကြဲၿပားတတန္၊ ကံလွ်င္ဥစၥာ၊

ဤငါးၿဖာကို၊ မကြာေန႕ည၊ ဥာဏ္သက္၀င္၍ဆင္ၿခင္ၾက။

အက်ိဳးေဆာင္ေသာတရား(၁)ပါး

ေသၿခင္းတစ္ပါး၊ ဤတရားကား၊ စီးပြါးမ်ားေၿမာင္၊

အက်ိဳးေဆာင္သည္၊ အိုေအာင္ေအာက္ေမ့စီးၿဖန္းၾက။

                                                                  (ဆရာေတာ္ ဦးဗုဓ္)

အမုန္းပင္လယ္

ပင္လယ္ျပင္သည္အက်ယ္အားျဖင့္လည္းေကာင္းအနက္အားျဖင့္

လည္းေကာင္းတုိင္းတာ၍မရေကာင္းေခ်၊ ထုိ႔ေၾကာင့္

ပင္လယ္ခရီးသြားရျခင္းကုိ ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္ဟု ေျပာၾက၏။
ပင္လယ္သည္ အဲဒီေလာက္ထိ က်ယ္ျပန္႔၍ အဲဒီေလာက္ထိ နက္ရႈိင္း၏၊ အဲဒီေလာက္ဟုဆုိျခင္းသည္ အတုိင္းအတာကို ျပသည္မဟုတ္၊ တုိင္းတာ၍မရႏုိင္သည္ကုိဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။သူ၏အမုန္းတရားသည္လည္း
ပင္လယ္ျပင္ကဲ့သုိ႔တုိင္းတာ၍မရႏုိင္ေလာက္ေအာင္နက္႐ႈိုင္းက်ယ္ျပန္႔
လွပါ၏။ေသရိ၀ရဲြကုန္သည္နွင့္ေလာလရြဲကုန္သည္တုိ႔သည္တေျမထဲေန

တစ္ေရထဲေသာက္သူမ်ားျဖစ္ၾက၏၊“ဥစၥာလုိရင္ ကုန္သည္လုပ္” 

ဆုိသည့္အတုိင္းသူတုိ႔သည္ ရြဲမ်ားကို နယ့္အနွံ႔လွည့္လည္၍ေရာင္းရင္း စီးပြါးရွာကာဘ၀ကုိရည္တည္ေနသူမ်ားၿဖစ္ၾက၏။ဘ၀ခ်င္းတူေသာ္လည္း

စိတ္ထားခ်င္းေတာ့ မတူညီၾက၊ ေသရိ၀ရြဲကုန္သည္သည္ စိတ္ထား
ေကာင္း၏၊ပစၥည္းမွန္ေစ်းမွန္၍သမာဓိအခံရွိသူျဖစ္၏။ေလာလ
ရြဲကုန္သည္သည္ကားစိတ္ထားေကာက္၏၊ပစၥည္းမမွန္ေစ်းမမွန္
သမာဓိအခံလည္းမရွိေပ။ သူတုိ႔နွစ္ဦးသည္စိတ္ထားခ်င္းအသြင္မတူ

ေသာ္လည္းကုန္ေရာင္းခရီးသြားခ်င္းေတာ့တူေနၾက၏၊သြားရင္းသြားရင္း
ျဖင့္နီလ၀ါဟျမစ္”ကို ျဖတ္ေက်ာ္၍ အရိ႒ပူရ ျမိဳ႔ေတာ္သုိ႔ပင္ေရာက္လာခဲဲ့
ၾကေပျပီ၊အရိ႒ပူရ ျမိဳ႔ေတာ္သည္လည္း လူကုန္တန္ေပါ၍ၾကြယ္၀သူ
မ်ားေသာျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ျဖစ္၏၊ သူတုိ႔သည္ပါလာေသာ ရြဲမ်ားကို

ေရာင္းရန္အတြက္လမ္းမ်ားကိုခြဲေ၀ၾက၏။တစ္ေနရာနွစ္ဦးျပိဳင္တူ
သြားလွ်င္ေရာင္းကုန္တူေန၍အဆင္မေျပလွေပ။  သုိ႔ေသာ္
တစ္ဦးေရာင္းျပီးေသာေနရာကိုက်န္တစ္ဦးကေရာင္းခြင့္ရွိ၏၊ဤသည္မွာ

ေရွးေခတ္ကုန္သည္တုိ႔၏အစဥ္အလာက်င့္၀တ္တစ္ခုပင္ျဖစ္၏။

ေလာလရြဲကုန္သယ္သည္ ေရာင္းရင္းေရာင္းရင္းျဖင့္ သူေဌးႀကီးက်

(ဟုိတစ္ခ်ိန္က အလြန္ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာေသာ္လည္းဥာတိဗ်သန-

ေဆြမ်ိဳးပ်က္စီးျခင့္း၊ ေဘာဂဗ်သနပစၥည္းဥစၥာပ်က္စီး ျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ အေျခမလွွ အေနမက်ျဖစ္ေနသည့္) ေျမးအဖြါးနွစ္ေယာက္သာရွိေသာ အိမ္သုိ႔ေရာက္လာ၏၊ ေျမးမေလးသည္ငယ္ရြယ္သူေလးမုိ႔သူမ်ားနည္းတူ
လွခ်င္ပခ်င္တန္ဆာဆင္ခ်င္စိတ္ရွိ၏၊ဤသည္မွာလည္းအျပစ္မဆုိသာပါ
မိန္းကေလးမ်ား၏သဘာ၀ပင္ျဖစ္၏၊အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္တန္ဆာဆင္
ျခင္း၌ေရာင့္ရဲျခင္းမရွိဟုပင္ ဆုိထားပါ၏၊ ထုိ႔ျပင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားနွင့္ ပါတ္သက္၍ အိမ္ေထာင္ရွင္ အမ်ဳိးသားမ်ားက်င္႔ရမည့္ က်င့္၀တ္ထဲတြင္
“၀တ္စားဆင္ယင္”ဟူေသာက်င့္၀တ္တစ္ခုပါရွိေနသည္ကိုေတြ႕ႏို္င္ပါ၏။

ဤသည္မွာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ ဆႏၵကုိ ျဖည့္ဆည္းေပးျခင္းျဖစ္ပါ၏။

အမ်ဳိးသမီးငယ္ေလးသည္ သူ႔အဖြါးကိုရြဲ၀ယ္ေပးဖုိ႔ပူဆာေတာ့၏၊အဖြြါးက
င့ါေျမးရယ္ ငါ့ေျမးေလးကုိ အရင္တုန္းကလုိဆုိရင္ဖြါးဖြါးကေရႊြေပၚျမတင္

ဆုိသလုိ တင့္ေတာင့္တင္တယ္ထားမွာေပါ့ကြယ္၊အခု အဖြါးတုိ႔ဘ၀က

လက္လႈပ္နို္င္မွ ပါးစပ္လႈပ္ရတဲ့ဘ၀ဆုိတာ ငါ့ေျမး ေလးလဲအသိပဲကြယ္၊ ငါ့ေျမးေလးက လိမၼာပါတယ္ကြယ္ေနာ္၊ ဖြါးဖြါးမွာ ေပးစရာ မရွိလု႔ိပါ
ေျမးေလးရယ္၊အဖြါးသည္ေျပာရင္းပင္မ်က္ရည္ေလးမ်ားေ၀့လာေတာ့၏။ 
(အဖြါးသည္ ငယ္ရာမွ ၾကီးလာသူ ျဖစ္၏၊ ဤအရြယ္သည္ သူမ်ားနည္းတူ လွခ်င္ပခ်င္တန္ဆာဆင္ခ်င္သည့္အရြယ္မွန္းသိ၏၊သူ႔ေျမးေလး
ေက်ာင္းေနပညာသင္ရမည့္အခ်ိိန္မွာထမင္းတစ္နပ္စာအတြက္
သူမ်ားအိမ္မွာေန႔စားအလုပ္ေလးလုပ္၊ရတာေလးနွင့္ေလာက္ေအာင္စား၊
ရွိတာေလး နွင့္လွေအာင္၀တ္ေနရမွန္းလည္း သိပါ၏ သုိ႔ေသာ္ ဘာမ်ား
တတ္နုိင္ပါမည္နည္း၊မလြဲသာမတတ္သာသည့္အဆံုးေျဖစိတ္အေနနွင့္
ကံကုိပဲလွည့္ခ်ေနမွိ၏၊ ကံဆုိးလုိက္တဲ့ င့ါေျမးေလးရယ္၊ ဤသည္မွာ

အဖြါးစိတ္ထဲမွာ ေတြးေနမွိေသာအေတြးေလးသာျဖစ္ပါ၏၊

ဤအေတြး ဤအေဆြးကုိ ေျမးမေလး သိမည္မဟုတ္ပါ)။
ေျမးမေလးသည္ ဇြဲ႕မေလွ်ာ့၊ လုိခ်င္သည္ကုိ ရေအာင္လုပ္ယူတတ္သည့္ စိတ္ဓါတ္ရွိ၏၊သူစဥ္းစား၏၊ဘယ္လုိဖန္ရမလဲ၊ဘယ္လုိၾကံရမလဲ၊သူသည္

အိမ္တြင္းမႈလည္း ေစ့စပ္ေသခ်ာသူေလး ျဖစ္သည့္အျပင္  ဘယ္နား
ဘာရွိသည္ကိုလည္း မွတ္မိသူျဖစ္၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရြဲကုိ ေငြမရွိလွ်င္
ဘာနွင့္၀ယ္ယူရမလဲ စဥ္္းစားၾကည့္ေသာအခါအုိးၾကိဳအုိးၾကား၌ မသုံးပဲ

ပစ္ထားသည့္ ခြက္တခြက္ကုိအမွတ္ရလာ၏၊သူ၏မ်က္လုံးသည္

အေရာင္ေတာက္လာ၏၊ ဖြါးဖြါး ေျမးတို႔ိအိမ္မွာအသုံးမျပဳတဲ့ ခြက္တစ္ခု

ရွိတယ္ေလ၊ အဲဒီခြက္ေလးနွင့္ရြဲလဲရင္ရခ်င္ရမွာ။ဖြါးဖြါး၀ယ္ေပးပါေနာ္၊

ေအးေလ ငါ့ေျမးကဒီေလာက္လုိခ်င္ေနမွာေတာ့ ရြဲကုန္သည္ေလးကုိ ဖြါးဖြါးေခၚၾကည့္အုံးမယ္ေလ။အဖြါးၾကီးသည္ အိမ္ေပါက္ေရာက္ေနသည့္

ရြဲကုန္သည္ေလးကုိ ေခၚျပီး ေနရာထုိင္ခင္းေပးကာလူေလးရဲ႕ေဟာ့ဒီက

မင့္နွမေလးက(ယဥ္ေက်းသူတုိ႔အသုံးအႏႈံးျဖစ္၏)ရြဲလုိခ်င္လုိ႔ပူဆာေနလို႔
ပါကြယ္၊ အဖြါးတုိ႔လည္း ဆင္းရဲလြန္းေတာ့ေငြေၾကးမတတ္နုိင္လုိ႔ပါ၊

ေဟာဒီက ခြက္ေလးယူျပီး ရြဲေလးနဲနဲပါးပါးေပးခဲ့ပါလားကြယ္။

 (အဖြါးၾကီးသည္ ဆင္းရဲေသာ္လည္း တစ္ခ်ိန္က ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာသည့္ လူကုန္တန္ျဖစ္ခဲ့သူမုိ႔အေျပာလည္းခ်ိဳသာလွ၏)။ေလာလရြဲကုန္သယ္
သည္ခြက္ကို ေသေသခ်ာၾကည့္၏၊ခြက္ေလးသည္ မသုံးတာၾကာ၍

ဖုန္မ်ားေပကပ္ကာၾကာေတာ့ညစ္ပါတ္ေနေတာ့၏၊ခြက္ကုိ အပ္ျဖင့္ ၿခစ္
ၾကည့္ေသာအခါအေရးအေၾကာင္းမ်ားထင္လာ၏၊ေအာ္ေရႊခြက္ပါတကား

(အရင္ သူေဌးႀကီး ေရခ်ိဳးရာ၌ အသုံးျပဳေသာ ေရႊခြက္ျဖစ္၏၊သုိ႔ေသာ္
ရုိးလြန္းေသာေျမးအဖြါးနွစ္ဦးသည္ ေရႊခြက္မွန္း မသိၾက။)

ေလာလ ရြဲကုန္သယ္သည္ ခြက္ကုိ ကုိင္ရင္း စဥ္းစားေန၏၊  အင္းသူတုိ႔
ေျမးအဖြါးေရႊခြက္မွန္းမသိၾကဘူး၊ငါဒီေရႊခြက္ကုိအလကားရေအာင္ 

ၾကံမွပဲဟု စဥ္းစားေန၏၊ထုိ႔ေနာက္ေတာ့ အမယ္ႀကီးတုိ႔ ခြက္ဟာဘာမွ

တန္ဖုိးမရွိ၊တစ္ပဲမေျပာနွင့္ပဲ၀က္ေတာင္မတန္တဲ့ခြက္အုိၾကီးပဲ၊ဒါေၾကာင့္
ရြဲတစ္လုံးမွမေပးနိုင္ပါဟု ဆုိကာ ခြက္ကုိ လႊင့္ပစ္၍ ထြက္ခြါသြားေလ၏၊
(သူသည္ခြက္ကုိတန္ဘုိးမရွိဟုထင္ေအာင္ဟန္ေဆာင္ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္၏၊ 
ရုိးသားလြန္းေသာေျမးအဖြါးနွစ္ဦးသည္ရြဲေလးတစ္လုံးနွစ္လုံးေပး၍
ခြက္ကုိယူသြားလွ်င္လဲေပးလုိက္ၾကမည္သာျဖစ္ပါ၏၊ယခုေတာ့
သူ႔ေလာဘကမသိနားမလည္သူကုိ အခ်ဥ္ဖမ္း ခ်င္လြန္းအားၾကီးေန၍ 
 ရြဲတစ္လုံးမွ်မေပးပဲ ခြက္ကုိလႊင့္ပစ္ကာထြက္ခြါသြားျခင္းျဖစ္၏)
ေျမးအဖြါးနွစ္ဦးသည္ ဇီးရြက္ခန္႔ငယ္ေသာမ်က္နွာေလးမ်ားျဖင့္
က်န္ရစ္ခဲ့ၾက၏၊ထုိ႔အျပင္ မ်က္ရည္စက္ေလးမ်ားလည္း စီးက်ေနၾက၏၊

ဆင္းရဲလြန္း၍က်ေသာ ဒုကၡမ်က္ရည္စက္မ်ားေပ တကား။

ေလာလရြဲကုန္သည္ထြက္သြားျပီးေနာက္မၾကာခင္မွာပင္ေသရိ၀
ရြဲကုန္သယ္သည္ေျမးအဖြါးအိမ္ေပါက္နားသုိ႔ ေရာက္လာ၏၊၊

“ရြဲကုန္သယ္ လာျပီဗ် ခင္နွမတုိ႔ ဆင္ၾကေစဖြယ္၊ အဆင္လွလို႔  ေစ်းကခ်ိဳတယ္၊ အပုိပါရေသး” ရြဲမ်ား၀ယ္ၾကအုံးမလာဗ်ာ၊ ရြဲရြဲ၊ လွမွလွ သန္႔မွသန္႔ အညံံ့ဆုိုလုိ႔တစ္လုံးမွမပါပါ၊ တစ္ကုံးမွမပါပါခင္ဗ်ာ၊ပစၥည္းမွန္္ ေစ်းမွန္၊အရိ႒ေရႊၿမိဳ႔သူေလးမ်ားအတြက္လွေစခ်င္လြန္းတဲ့ေစတနာအမွန္

နွင့္လာေရာင္းေပးတာပါခင္ဗ်ာ၊ ေျမးမေလးသည္ အသံၾကားရာသုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးျဖင့္လွမ္းၾကည့္ေန၏၊အင္းဒီအကိုေလးကရုပ္ေလးက
လည္းခပ္သန္႔သန္႔ပဲ။အသံေလးကလည္းသနားတတ္တဲ့အသံေလး
ပါတယ္၊သေဘာေကာင္းမည့္ပုံပဲ၊ဖြါးဖြါးေနာက္ထပ္ရြဲကုန္သည္
တစ္ေယာက္လာျပန္ျပီဖြါးဖြါးရဲ႕။၀ယ္ေပးပါအုံးေနာ္ဖြါးဖြါး၊ေျမးမေလးသည္
အဖြါးနားသြားကုိလက္ေလးကိုဆုပ္ကုိင္ရင္းပူဆာေနေတာ့၏၊ အင္း

ငါ့ေျမးကလဲအမွတ္မရွိပဲကုိးကြဲ႕၊ခုနင္က ရြဲကုန္သယ္ ေျပာသြားတာ

ငါ့ေျမးကုိယ္တုိင္ၾကားလုိ္က္တယ္မဟုတ္လား၊ပဲ၀က္ေတာင္မတန္ဘူးတဲ့၊
ေျပာေျပာဆုိဆုိခြက္ကိုလႊင့္ပစ္သြားတာေလ။ အဖြါးတုိ႔ကသာ အိမ္က
ပစၥည္းေလးဆုိျပီးသံေယာဇဥ္တပ္ေနတာ၊ဟုိကျဖင့္ဂရုေတာင္မစုိက္ဘူး၊

ခု ငါ့ေျမးက ဘာနွင့္မ်ား ၀ယ္ခ်င္ေသးတာလဲကြယ္။ ဖြါးဖြါးကလည္း လူခ်င္းတူေပမဲ့ အသက္႐ႈခ်င္း မတူဘူးတဲ့၊ ခုနင္က ရြဲကုန္သည္က ရုပ္ကလည္း ခပ္ဂ်စ္ဂ်စ္ပုံစံ၊ အေျပာအဆုိကလဲၾကည့္ေလ ဖြါးဖြါးကိုမ်ား
ေျပာသြားလုိက္တာ၊အမယ္ ၾကီးတဲ့၊ ဟြန္းဆင္းရဲေတာ့နွိမ္ခ်င္ၾကတာေလ
ေျပာတာဆုိတာကအစ။အခုေရာင္းတဲ့အကုိၾကီးကရုပ္ေလးကသန္႔သန္႔
ေလး သေဘာေကာင္းမည့္ပုံရွိတယ္ဖြါးဖြါးရယ္ေနာ္ ၀ယ္ေပးပါေနာ္ ဖြါးဖြါး၊
ေအးေအးငါ့ေျမးကဒိီေလာက္ပူဆာေနမွာေတာ့ငါ့ေျမးစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္

အဖြါးေခၚၾကည့္ပါအုံးမယ္ကြယ္။ ေဟ့လူေလးလာပါအုံးကြယ္၊ ဒီက

ေမာင့္နွမေလးကရြဲလုိခ်င္လုိ႔တဲ့ကြယ္၊အဖြါးတုိ႔ကလည္းဆင္းရဲလြန္းေတာ့
ေငြေၾကးေတာ့မရွိဘူးကြယ္၊ဒီခြက္ေလးပဲရွိတာ။အဲဒါလူေလးက ဒီက
နွမေလးစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ရြဲနဲနဲေလာက္ ေပးခဲ့ပါလားကြယ္။...ေအာ္

ဟုတ္ကဲ့ပါ ဖြါးဖြါး၊ေသရိ၀ရြဲကုန္သယ္သည္ အဖြါးေပးေသာခြက္ကို ၾကည့္လုိက္၏၊အင္း..ေရႊခြက္နွင့္တူလုိက္တာ၊ေသခ်ာေအာင္အပ္သြားျဖင့္
ခြက္ကုိၿခစ္ၾကည့္၏၊ေတာက္ပေသာေရႊေရာင္ အစင္းေၾကာင္းေလးမ်ား

ထင္လာ၏၊ဖြါးဖြါး ဖြါးဖြါးတုိခြက္က ေရႊခြက္ႀကီး ဖြါးဖြါးရဲ႕။ေခတ္ကာလ ေပါက္ေစ်းအရအနည္းဆုံးေစ်းကုိတစ္သိန္းေလာက္တန္တယ္ ဖြါးဖြါးရဲ႕၊

က်ေနာ့မွာ အဲဒီေလာက္ထိ မပါပါဘူးအဖြါးရယ္။ေျပာေျပာဆုိ ေရႊခြက္ကုိ
တရိုတေသ ျပန္ေပးလုိက္၏၊လူေလးဘုန္းကံေၾကာင့္တစ္သိန္းတန္

ေရႊခြက္ျဖစ္သြားတယ္ထင္ပါတယ္ကြယ္၊ေစာေစာကလာတဲ့ရြဲကုန္သယ္
ေျပာသြားတာကေတာ့ ပဲ၀က္ေတာင္ မတန္ဘူးတဲ့၊  အဲဒီေတာ့

လူေလးထုိက္လို႔လူေလးရတယ္လို႔ သေဘာထား၊ေဟာဒီကဖြါးဖြါးရဲ႕ေျမး။
ေမာင့္နွမေလးကိုသာ ရြဲေလးနဲနဲပါးပါး ေပးခဲ့ပါကြယ္၊ဒါဆုိဒီလုိလုပ္ပါလား
ဖြါးဖြါးရယ္၊ က်ေနာ္ ရြဲေရာင္းလုိ႔ ရတဲ့ အသျပာငါးရာရယ္။ေဟာဒီအသျပာ
ငါးရာတန္တဲ့ရြဲေတြရယ္အားလုံးကုိယူလုိက္ပါ။က်ေနာ့အတြက္ေတာ့

အျပန္စရိတ္စခအျဖစ္ေငြအသျပာရွစ္က်ပ္ရယ္၊ရြဲထည့္တဲ့ဒီအိပ္ေလးရယ္
ဒီက ခ်ိန္ခြင္ေလးရယ္ အဲဒါေလးေတာ့ ဖြါးဖြါးျပန္ေပးပါေနာ္၊ေရာင္းသူလဲ ေက်နပ္ေန၏၊၀ယ္သူလည္းေက်နပ္၏၊နွစ္ဦးနွစ္ဖက္ ေက်နပ္၍
စိတ္ခ်မ္းသာ စရာေကာင္းလွ၏။ေျမးမေလး မ်က္နွာေလးသည္

ေသာ္တာလ၀န္းကဲ့သို႔တျပဳံးျပဳံးႏွင့္ေသရိ၀ရြဲကုန္သည္ကုိေက်းဇူးတင္
မဆုံးျဖစ္ေနေတာ့၏။ေသရိ၀ ရြဲကုန္သယ္သည္ နီလ၀ါဟျမစ္သုိ႔
တန္းသြား၏၊ ျမစ္ဆိပ္၌ အသင့္ရွိေနေသာေလွကုိအသျပာရွစ္က်ပ္ေပး၍ 
(ေအာ္ဒါငွားကာ)တစ္ဖက္ကမ္းသုိ႔ ကူးသြားေတာ့၏။

ေသရိ၀ထြက္သြား၍ခဏအၾကာမွာပင္ေလာလရြဲကုန္သယ္သည္ေျမး
အဖြါးအိမ္သုိ႔ျပန္ေရာက္လာ၏၊၊အိမ္ထဲ၀င္၍အမယ္ႀကီးခုနင္ကခြက္စုပ္
ေပး၊ သနားလို႔ ရဲြနဲနဲေပးခဲ့မယ္၊ ေအာ္ လူေလးက အဖြါးတုိ႔ကုိသနားလုိ႔

ဟုတ္လား၊ ဟုတ္တယ္ ဒီကအခ်ိန္သိပ္မရွိဘူး၊ေရွ႔ခရီးဆက္စရာ

ရွိေသးတယ္၊ ခုနင္ကခြက္စုပ္သာ ျမန္ျမန္ေပး၊လူေလးကသာ ခြက္စုပ္လုိ႔ ေျပာတယ္၊ေနာက္မွေရာက္လာတဲ့ရြဲကုန္သယ္ေလးကေတာ့ရုပ္ကလည္း
သန္႔၊ အေျပာကလည္း ခ်ိဳ။ သေဘာကလည္း အေကာင္းသားကြဲ႕။
လူေလးရဲ႕သခင္နွင့္တူပါတယ္ကြယ္၊ သူက တစ္သိန္းတန္တယ္

ေျပာပါလားကြဲ႔။ အဖြါးတုိ႔က ေပးခ်င္သေလာက္သာ ေပးခဲ့ပါဆုိလုိ႔ 
(ပစၥည္းေငြ စုစုေပါင္းတန္ဘုိး) တစ္ေထာင္ေပးျပီး ယူသြားေလရဲ႕ကြယ္၊။ ဖြါးဖြါးတု႔ိကလည္းေလာဘ မၾကီးပါဘူး၊ သူထုိက္လု႔ိ သူရတာကုိးကြယ့္။

ေလာရြဲကုန္သယ္သည္ စကားကုိပင္ ကုန္ေအာင္ နားမေထာင္နုိင္ေတာ့၊ တစ္သိန္းတန္ေရြခြက္သူလက္လြတ္ဆုံး႐ႈံးလုိက္ရျပီးလုိ႔သိလုိက္သည္နွင့္

တစ္ျပိဳင္နက္ စိတ္မထိမ္းနုိင္ေတာ့။သတိလက္လြတ္ ျဖစ္သြားေတာ့၏၊
ေရာင္းရသမွ်ေငြ၊ က်န္သမွ် ပုလဲအားလုံးကုိဖ်န္႔က်ဲပစ္လုိက္ေတာ့၏။
ပုံမွန္စိတ္မဟုတ္ေတာ့၊အ၀တ္အစားမ်ားပင္မကပ္ေတာ့။ခ်ိန္၀င္ရုိးေလး
ကုိ ဒုတ္လက္နက္သဖြယ္ျပဳျပီး ေသရိ၀သြားရာ ျမစ္ဆိပ္သို႔ အေျပး
လုိက္ေလေတာ့၏။ေလာလရြဲကုန္သယ္ ျမစ္ဆိပ္ေရာက္ခ်ိန္၌ ေသရိ၀
ရဲြကုန္သယ္တုိ႔ေလွသည္ ျမစ္လယ္သုိ႔ပင္ေရာက္ရွိေနေပျပီ၊ ေလာလ

ရြဲကုန္သယ္သည္ ေလွကုိ ဆိပ္ကမ္း ျပန္ကပ္ဖုိ႔ ေအာ္၍ေခၚေနေတာ့၏၊

သို႔ေသာ္ ေလွသည္  အသျပာရွစ္က်ပ္ (တန္ရာတန္ေက်းထက္ပုိ) ေပးငွားထားသည္ေလွျဖစ္၏၊ေသရိ၀က အျပတ္ငွားထားေသာ ေလွျဖစ္၍

ေရွ႕တစ္ဖက္ကမ္းသုိ႔သာ ဆက္လက္သြားဖုိ႔ ေျပာလုိက္၏၊ ဤသို႔ျဖင့္ ေသရိ၀ စီးသြားေသာေလွသည္ ေ၀း၍ ေ၀း၍ သြားေတာ့၏။
ေလာလရြဲကုန္သယ္သည္ မတရားလုိခ်င္သည့္ေလာဘ၊ တစ္သိန္းတန္
ေရႊခြက္ကိုမရလုိက္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေသာေသာက၊ေသရိ၀ရြဲကုန္သယ္ကုိ
မေက်နပ္သည့္ေဒါသ..ယင္းအပူတုိ႔ေၾကာင့္ေတာက္ေလာင္လာသည့္

အပူဒါဏ္ကုိ နူးညံ့သည့္ နွလုံးသားသည္ ခံနုိင္ရည္ မရွိေတာ့ႏွလုံးသား ကြဲအက္ကာေသြးမ်ားပင္ အန္ထြက္က်လာေတာ့၏။သူသည္မိမိ

ေလာဘၾကီးလြန္း၍တစ္သိန္းတန္ေရႊခြက္လက္လႊတ္ဆုံးရႈံးရသည္ကုိ
မျမင္။ေသရိ၀ရြဲကုန္သည္လူလည္လုပ္သြားသည္ဟုသာ ျမင္ေန၏။

ထုိ႔ေၾကာင္ ေသရိ၀ရဲြကုန္သည္ကုိ မေက်နပ္ မုန္းတီးေသာ စိတ္နွင့္ပင္

အသက္ထြက္သြားေတာ့၏၊သူ၏ အမုန္းသည္ ပင္လယ္ကဲ့သုိ႔နက္႐ႈိင္း၏၊
ပင္လယ္ကဲ့သုိ႔က်ယ္ျပန္႔၏၊ ဤသည္မွာ အနီးကပ္ဆုံးဥပမာသာျဖစ္ပါ၏။

အမွန္အားျဖင့္ သူ၏ေသရိ၀ရြဲကုန္သယ္ေပၚမုန္းေသာအမုန္းတရားသည္
ပင္လယ္ထက္လည္းအဆေပါင္းမ်ားစြာနက္ရႈိင္း၏အဆေပါင္းမ်ားစြာ
လည္းက်ယ္ျပန္႔လွပါ၏။သူသည္ ယင္းအမုန္းတရားေၾကာင့္ ငါးကမၻာ
တုိင္တုိင္ၾကံဳရင္ ၾကဳံသလုိေသရိ၀ရြဲကုန္သည္ကုိ ရန္ျပဳသည္သာ ျဖစ္ပါ၏(ေလာလရြဲကုန္သယ္သည္ အရွင္ေဒ၀ဒတ္အေလာင္း ျဖစ္၍
ေလာလရြဲကုန္သယ္သည္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ျဖစ္ပါ၏) 

ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟဟူေသာ အတြင္းရန္ကုိမပါယ္သတ္နုိင္ေသးသမွ်

ကာလပါတ္လုံးအဆင္မေျပတုိင္းသူ႔ေၾကာင့္ဟုေလာကကိုလက္ညွဳးိထုိး

ေနၾကေပအုံးမည္၊အတြင္းရန္ကုိပါယ္သတ္၍သူတစ္ပါးကုိ လက္ညွိဳးထုိး

ရန္ျငိဳးဖြဲ႕ျခင္းမွကင္းေ၀းၾက၍ျငိမ္းခ်မ္းေသာနိဗၺာန္သို႔
မ်က္ေမွာက္ျပဳနုိင္ၾကပါေစ.…) 

                                        ေကာင္းသစ္

ဝဋ္ေၾကြးၾကမၼာ ..ဇာတ္သိမ္း

ဘုရင္မင္းႀကီးအျပဳံးကားရန္သူကိုတိတိက်က်မိမိရရသိခြင့္ရေသာေၾကာင့္ ျပဳံးျခင္းျဖစ္၏။သုိ႔ေသာ္၀မ္းသာ၀မ္းနဲေရာေနေသာေၾကာင့္ ္မခ်ိၿပံဳးသာ
ျပံဳးနုိင္၏၊ လုပ္ၾကံသူကုိ သိခြင့္ရ၍၀မ္းသာရေသာ္လည္း သြားေလသူ

မိဖုရားေခါင္ၾကီးကို သတိယလိုက္ျပန္ေတာ့ ၀မ္းနည္းသြားရျပန္၏၊ အကယ္၍မိဘုရားေခါင္ႀကီးသာ ရွိေနလွ်င္ရန္သူကုိ မိေသာ္လည္း

သိေသာ္လည္းရန္ကုိရန္ခ်င္း မတုန္႕လ်င္းနွင့္ ဟု ဓမၼလမ္းညႊန္ခ်က္မ်ား
ေသခ်ာေပါက္ေပးေနေပလိမ့္ဦးမည္။ ယခုေတာ့..ေၾသာ္ မိဖုရာေခါင္ႀကီး
အစီအစဥ္ကိုး၊ဒါေၾကာင့္လည္းမိဖုရားေခါင္ႀကီးကုိသိပ္ခ်စ္ျပိီးသိပ္အားကိုး
ေနရတာေပါ့။ဒီကေရွ႕ဆုိဘာပဲလုပ္လုပ္မိဖုရားေခါင္ႀကီးရဲ႕အႀကံဥာဏ္
ကိုပဲေမာင္ေတာ္ယူရေတာ့မွာေပါ့။အခုလည္းေမာင္ေတာ္ဘုရင္မင္းႀကီး
ကိုခ်စ္တဲ့ျမတ္နုိးတဲ့ေမာင္ေတာ္ဘုရင္မင္းႀကီးအက်ဳိးကို အျမဲလုိလားသူ
ျဖစ္တဲ့ေဟာဒိီကမိဖုရားေခါင္ႀကီးကုိ အထူးဆု ထုိက္ထုိက္တန္တန္
ခ်ီးျမွင့္မယ္၊မိဖုရားေခါင္ႀကိီးကိုသာမကေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္မွန္သမွ်ကုိ
လည္း ထုိက္ထုိက္တန္တန္ေမာင္ေတာ္ ခ်ီးျမွင့္ခ်င္တယ္၊

ဒါေၾကာင့္မိဖုရားေခါင္ႀကီးရဲ႕ေဆြမ်ိဳးမွန္သမွ်အကုန္ေခၚခဲ့ပါ၊ 

မာဂ႑ိီမိဖုရားႀကိီးသည္၀မ္းသာလြန္း၍မ်က္ရည္မ်ားေတာင္က်ေနေပ၏၊

သူ႔အေနျဖင့္၀မ္းသာမ်က္ရည္ျဖစ္၏၊သုိ႔ေသာ္မၾကာခင္ယင္းမ်က္ရည္
တုိ႔သည္၀မ္းအနည္းရဆုံးမ်က္ရည္စက္မ်ားအျဖစ္ေျပာင္းလြဲသြားမည္ကုိ

သူမသိရွာေလတကား) နန္းေတာ္ထဲ၌မိဖုရားေခါင္ႀကီးမာဂ႑ီနွင့္

ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မ်ား ေအာင္ပြဲခံေပ်ာ္ရႊင္ေနၾက၏ပန္းနံ႔သာအ၀တ္ အစားအေသာက္ရတနာလုိအပ္တာမွန္သမွ် ဘုရင္မင္းႀကီးက

မလုိရေအာင္“ျဖည့္ဆည္းေပး”ေန၏၊ ေဆြမ်ဳိးမေတာ္သူမ်ားလည္း..
ယင္းျမင္ကြင္းကုိျမင္ေတြ႔ရေသာအခါအားက်လာ၏၊ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္သူ
မဟုတ္ပါပဲသူတုိ႔လည္းမိဖုရားေခါင္ႀကီးမာဂ႑ိီ၏ ေဆြမ်ဳိးမ်ားပါဟု
ဆုိင္ရာလာဘ္ထုိး၍ ေဆြမ်ိဳးအမည္ခံကာ ေအာင္ပဲြ ေပ်ာ္ပြဲပါ၀င္ဆင္ႏႊဲ
ေနၾက၏၊ သူတုိ႔ အေပ်ာ္ႀကီး ေပ်ာ္ေနၾက၏၊ထုိအခ်ိန္ဘုရင္မင္းႀကီးသည္ 

“ထင္မွတ္မထားေသာ အမိန္႔ေတာ္တစ္ခု”ခ်မွတ္လုိက္ေလ၏၊

မာဂ႑ီနွင့္တစ္ကြ ေဆြမ်ိဳးအားလုံးကုိ တစ္ေယာက္မက်န္ ဖမ္းခ်ဳပ္ေစ၊ တစ္ခ်က္လြတ္ အမိန္႔ေတာ္။မိဖုရားႀကီး ထိတ္လန္႔သြား၏ ေပ်ာ္ခဲ့သမွ် အေပ်ာ္မွန္သမွ်သည္ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ကုန္ေတာ့၏ 
ေမာင္ေတာ္ နွမေတာ္ကုိ“ၾကည္စားေနတာ”လား ေမာင္ေတာ္မင္းႀကီး
ဘုရာ့၊ ဥေတနဘုရင္မင္းႀကီးသည္ မခ်ိျပဳံး ျပဳံးလုိက္၏၊ 
ၾကည္စားေနတာမဟုတ္ဘူး မာဂ႑ီ“ေၾကကြဲေနတာဘုရင္မင္းႀကီး၏
အသံသည္ ေဒါသေၾကာင့္ ဟိန္းထြက္ေန၏။အစထဲကမိဖုရားေခါင္ႀကီး
လက္ခ်က္ျဖစ္မယ္ဆုိတာ ေမာင္ေတာ္ သိျပီးသား ခန္႔မွန္းျပီးသား၊

မိဖုရားၾကီးက သာမာ၀တီအေပၚ ေမာင္ေတာ္အထင္အၿမင္လြဲမွားေအာင္

လုပ္ၾကံဖန္တီးမႈအတိတ္က အရိပ္ ရွိေနတယ္ေလ) ဒါေပမဲ့

လက္ပူးလက္ၾကပ္ သက္ေသ အေထာက္အထားနွင့္ သိခ်င္လုိ႔ ဖမ္းခ်င္လုိ႔ ပရိယာယ္ဆင္ေနတာ မိဖုရားႀကီးကမရိပ္မိပဲကုိး၊  မိဖုရားေခါင္ႀကီး သာမာ၀တီဟာ အဆင္းေရာ အခ်င္းေရာ ျပည့္စုံတဲ့ မိဖုရားေခါင္ႀကီးျဖစ္တယ္၊သူဟာ အဆင္းလွေပမဲ့  မာန္မတက္ဘူး၊ အာဏာရွိေပမဲ့ မေမာက္မာဘူး၊ ခ်မ္းသာေပမဲ့ မေမာ္ၾကြားဘူး၊
သခင္ျဖစ္ေပမဲ့ငယ္သားရံေရႊေတာ္ေတြအေပၚအၾကင္နာမမဲ့ဘူး၊
သူ႕နွလံုးသားမွာ ခႏၱီ ေမတၱာ အၾကင္နာ တရားေတြသာ
အျမဲတန္းကိန္းေနတယ္ေလ၊


အဲဒီလုိ ေကာင္းျခင္းဂုဏ္နွင့္ ျပည့္စုံေနတဲ့ မိဖုရားေခါင္ႀကီးကို အသင္
မိဖုရားကနန္းမေဆာင္ႀကီးနွင့္ အတူ ရက္ရက္စက္စက္ အေပါက္ပိတ္
မီးရႈိ႕ေသေစခဲ့တယ္ေလ၊မိဖုရားေခါင္ႀကီးသာမာ၀တိီိကိုရႈိ႕လုိက္တဲ့မီးဟာ
ေမာင္ေတာ္ဘုရင္မင္းရဲ႕နွလုံးသားထိေလာင္ျမိဳက္နုိင္တယ္္ဆုိတာ
မိဖုရားႀကီးမသိဘူးလား မတြက္မိဘူးလား။ေမာင္ေတာ္ကိုအမွန္တကယ္
ခ်စ္ျမတ္နုိးတယ္ဆုိရင္ေမာင္ေတာ္ခ်စ္တဲ့သူအားလုံးကို ခ်စ္နုိင္ရမွာေပါ့။
ခုေတာ့.အာဏာသားမ်ားသည္မိဖုရားႀကီးနွင့္တကြ အားလုံးကို
ဖမ္းဆီးလုိက္ေလျပီ၊မိဖုရားႀကီး၏ မ်က္၀န္း၌မ်က္ရည့္မ်ား စိုေနေတာ့၏
၀မ္းသာမႈေနရာ ၀မ္းနည္းမႈက ၀င္ေရာက္ ေနရာယူေနေလျပီ၊ ဘုရင္
မင္းႀကီး၏စီရင္ခ်က္ကိုေစာင့္စားေနရုံမွတစ္ပါးသူဘာမွမတတ္နုိင္ေတာ့။
 ဘုရင္မင္းႀကီးသည္အမိန္႔ေတာ္ ခ်မွတ္လုိက္၏၊ မာဂ႑ီမွတစ္ပါး
သူ႔ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္အားလုံးကုိ ခါးေလာက္နက္ေသာ တြင္းထဲ၌ ထုိင္ေစကာေျမျမႈပ္.ထုိ႔ေနာက္အေပၚမွေကာက္ရုိးမ်ားဖုံးအုပ္ကာမီးရႈိ႕ေစ
ျပီးလွ်င္ သံထြန္သြားျဖင့္အားလုံးကုိ အပုိင္းအပုိင္းျပတ္ေအာင္တစ္စစီ
တစ္စစီျဖစ္ေအာင္ ထြန္ယက္ေစ။မာဂ႑ီအတြက္သီးသန္႔အမိန္႔ေတာ္ 

မာဂ႑ီသည္ အားငယ္စြာ နားစြင့္ေနရွာ၏မိိဖုရားေခါင္ႀကီးျဖစ္ခဲ့ဘူးသူမုိ႔

သက္ညွာေသာအားျဖင့္သူ႔ကိုေတာ့စီရင္ခ်က္ခ်လိမ့္မည္ဟုေတြးေနမွိ၏

သို႕ေသာ္...မာဂ႑ီ၏ ခႏၶာကိုယ္ ဆူျဖိဳးေသာအရပ္မွအသားမ်ားကို
ဓားထက္ထက္ျဖင့္ ပါးပါးလွီးယူကာမီးဖုိေပၚတင္ ဆီအုိးကင္း၌ ထည့္ကာ
မု႔ံေၾကာ္သလုိ“ေၾကာ္”ေစ၊ယင္းအသားေၾကာ္မ်ားကုိမာဂ႑ီကုိျပန္ေႀကြး
ေစ..တစ္ခ်က္လြတ္ အမိန္႔ေတာ္၊(ဘုရင္မင္းႀကီသည္သာမာ၀တီအေပၚ 

အခ်စ္ၾကီး၍ လုပ္ၾကံသူမာဂ႑ီအေပၚ အမုန္းႀကီးသြားျခင္းျဖစ္၏) 

မာဂ႑ီသည္လုံး၀ထင္မထားေသာအမိန္႔ေတာ္ကိုၾကားလုိက္ရေသာ
အခါတုန္လႈပ္သြား၏ အသားမ်ားပင္ဆပ္ဆပ္တုန္လာ၏၊ထုိစဥ္မွာပင္
လက္မရြံအာဏာသားမ်ားသည္မာဂ႑ီကုိၾကမ္းတမ္းစြာ
ဆြဲငင္သြားၾက၏၊ထုိ႔ေနာက္ေတာ့….။ 

ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ဓမၼသဘင္၌သာမာ၀တီကဲ့သုိ႔ အျပစ္ကင္း၍

ဓမၼကိန္းေသာ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ မီးေလာင္၍ေသဆုံးရျခင္းသည္ 
မသင့္ေတာ္ဟု ေၿပာဆိုေနၾက၏တစ္ခ်ိဳ႕ရဟန္းေတာ္မ်ားက သနားၾက၏ တစ္ခ်ိဳ႕ရဟန္းေတာ္မ်ားက“သံေ၀ဂ”ျဖစ္ေတာ္မူၾက၏။

ထုိအခ်ိန္ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား ၾကြလာေတာ္မူ၍“ဘာစကားမ်ား”  
 ေၿပာေနၾကတာလဲ ဟု(စကားစရန္အတြက္)ေမးေတာ္မူလိုက္၏။

ရဟန္းေတာ္မ်ားကသာမ၀တီကဲ့သုိ႔သဒၶါတရားနွင့္ျပည့္စုံ၍ဓမၼကိန္းေသာ 

အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ယခုကဲ့သုိ႔ မီးေလာင္၍ေသဆုံးရျခင္းသည္

မသင့္ေတာ္ဟု ေျပာဆုိေနၾကပါသည္ဘုရားဟု ေလွ်ာက္ထားၾက၏၊ 

ထုိုအခါ...ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားက..  ဤဘ၀တစ္ခုတည္းကြက္ၾကည့္လွ်င္

ေတာ့မသင့္ေတာ္ဟုထင္နုိင္စရာရွိ၏၊သို႔ေသာ္သံသရာကသူတုိ႔ျပဳခဲ့ေသာ
“ကံ”အေၾကာင္းတရားျပန္ၾကည့္လွ်င္သူတုိ႔ဝဋ္ေၾကြးေပးဆပ္ရၿခင္းျဖစ္၏
ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏၊သတၱ၀ါတုိ႔သည္သံသရာက်င္လည္စဥ္ကာလ
အတြင္းေကာင္းမႈမ်ားကုိျပဳခဲ့ၾကသလုိမေကာင္းမႈမ်ား ၿပဳခဲ့ၾကသည္လည္း

ရွိခဲ့ၾက၏၊ထုိ႔ေၾကာင့္ သံသရာ က်င္လည္သူ မွန္သမွ်သည္“ခ်မ္းသာ

ဆင္းရဲ”ခံစားၾကရစျမဲျဖစ္၏၊မဟာကရုဏာရွင္ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္

ရဟန္းေတာ္မ်ားအား သူ႔တုိ႔၏ဘ၀ေနာက္ေၾကာင္း(အတိတ္က အရိပ္) 

ကိုျပန္ေျပာင္း ေဟာျပေတာ္မူ၏၊

ဗာရာဏသီျပည္ ျဗဟၼဒတ္မင္းထီးနန္းစုိးစံစဥ္က ျဖစ္၏ဘုရင္မင္းႀကီး၏
ပင့္ေလွ်ာက္ခ်က္အရပေစၥကဗုဒၶအရွင္ျမတ္(၈)ပါးတုိ႔သည္ 
မင္းနန္းေတာ္သုိ႔ အျမဲဆြမ္းဘုဥ္းေပးၾကြေတာ္မူ၏ ၊မိဖုရားနွင့္ရံေရႊေတာ္
ငါးရာတုိ႔ကဂရုစိုက္၍ဆြမ္းေဘာဇဥ္မ်ားျပင္ဆင္ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းၾကရ၏၊
 တစ္ေန႔ ပေစၥကဗုဒၶါအရွင္ျမတ္-၇-ပါးတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔ အျမဲသတင္းသုံးရာ
ဟိမ၀ႏ ၱာသုိ႔ ျပန္ၾကြေတာ္မူၾက၏၊ ပေစၥကဗုဒၶအရွင္ျမတ္တစ္ပါးသည္ ျမစ္ကမ္းနေဘး“ျခဳံပုတ္”တစ္ခု၌ ၀င္ေရာက္သီတင္းသုံးလွ်က္
“စ်ာန္သမာပါတ္”၀င္စားေတာ္ မူေန၏၊ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီးသည္
ပေစၥကဗုဒၶါအရွင္ျမတ္မ်ား ျပန္ၾကြသြားၾကျပီးျဖစ္၍ မိဖုရားအျခံအရံ
ငါးရာကို ေခၚ၍ ျမစ္ထဲ၌“ေရပက္တမ္း”ကစားၾက၏၊ မိဖုရားမ်ားသည္
အခ်ိန္လည္းၾကာ ခ်မ္းလွျပီလည္းျဖစ္၍ ျမစ္ကမ္းေပၚသို႔ တက္၍
အေအးဒါဏ္ကာကြယ္ရန္မီးဖုိဖို႔ ထင္းေျခာက္ မ်က္ေျခာက္မ်ားကို
ဟုိဟုိ ဒီဒီ ၾကည့္ရႈရွာေဖြၾက၏၊ ထုိအခါ ျမစ္ေျခာက္ျခဳံပုတ္တစ္ခု
ျမင္ေတ႔ြရ၍အေအးဒါဏ္ကာကြယ္ရန္“မီးရိႈ႕”လုိက္ၾက၏။
မ်က္ေျခာက္မ်ား မီးေလာင္ျပီးေသာအခါ အရွင္ပေစၥကဗုဒၶါအရွင္ျမတ္ကုိ မီးေလာင္ျပင္ထဲ“ဘြားကနဲ”ေတြ႔ျမင္ရေတာ့၏၊ ထုိအခါ သူတုိ႔
ေၾကာက္လန္႔သြားၾက၏၊မင္းႀကီးမ်ား ဒီကိစၥ အကယ္၍သိသြားလွ်င္
.. သူတုိ႔ ဆက္မေတြး၀ံ့ၾက၊ အေၾကာက္လြန္၍ သူတုိ႔အားလံုး
“မလုပ္သင့္သည္ကုိ လုပ္လုိက္ၾက၏၊”၊ ထင္းေျခာက္မ်ား ထပ္ရွာ၍ 
အရွင္ျမတ္အေပၚသို႔ စုပုံလုိက္ၾက၏၊အရွင္ျမတ္ကုိ အျမစ္ျပတ္မီးရႈိ႕
လုိက္ၾကျခင္းျဖစ္၏၊ ထုိ႔ေနာက္ သူတုိ႔ ထြက္ခြါသြားၾကေတာ့၏၊
“ကံ- ဟူသည္မွာ ေစတနာကို ေခၚဆုိျခင္းျဖစ္၏၊  ...သူတုိ႔ပထမ
ျမက္ေျခာက္ျခံဳပုတ္ထင္ကာမီးရိႈ႕စဥ္ကေစတနာမပါ၍“ကံ”မေျမာက္ေပ၊ 
သို႔ေသာ္ ပေစၥဗုဒၶါအရွင္ျမတ္ကိုျမင္ေတြ႔ေသာအခါ မိမိတုိ႔ကုိ  ဘုရင္
မင္းႀကီးကျပစ္ဒါဏ္စိီရင္မည့္အေရးေမွ်ာ္ေတြးေၾကာက္လန္႔ကာ
မီးေလာင္ေစလုိေသာေစတနာျခင့္ ေၾကာင့္ၾကစိုက္၍
အားထုတ္မိျခင္းေၾကာင့္“ကံ”ေျမာက္သြားေလေတာ့၏၊
သမာပါတ္၀င္စားစဥ္ကာလအတြင္း ထင္းအစည္းေပါင္း တစ္သိန္းမွ်
မီးတင္ရႈ႔ိ႕ေသာ္လည္းအရွင္ျမတ္ကိုအခုိးမွ်ေတာင္ဟပ္နုိင္မည္မဟုတ္ေပ၊

(ဤသည္မွာ သမာပါတ္၏ ထူးျခားမႈ စြမ္းရည္ပင္ျဖစ္၏၊) 

ပေစၥကဗုဒၶါအရွင္ျမတ္သည္-၇- ရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ သမာပါတ္မွ ထေတာ္မူ၍ခ်မ္းသာစြာပင္(ဟိမ၀ႏ ၱာသုိ႔) ၾကြသြားေတာ္မူေလ၏၊
မိဖုရားနွင့္အျခံအရံအမ်ိဳးသမီးငါးရာတုိ႔သည္ ထုိေစတနာပါေသာ
“အကုသုိလ္ကံ”တရားကုိ ျပဳမွားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ အႏွစ္တစ္သိန္း
ငရဲ၌ ခံစားၾကရ၏၊ ငရဲမွလြတ္လာေသာအခါ ကံၾကြင္း အေနအားျဖင့္
ဘ၀ငါးရာမီးေဘးသင့္၍ ဘ၀ကူးၾကရ၏၊ ဤသည္မွာသူတုိ႔ျပဳခဲ့ေသာ
အတိတ္က အကုသုိလ္ကံပင္ျဖစ္၏ မ်က္ျမင္အားျဖင့္ သာမာ၀တီ
မိဖုရားေခါင္ႀကီးႏွင့္ရံေရႊေတာ္ငါးရာတုိ႔ကုိ မာဂ႑ီမိဖုရားႀကီးက
မီးရိႈ႕သည္ဟု ျမင္ရ၏၊ သူတုိ႔သည္ ဘ၀၏“ဓါးစာခံ”အျဖစ္ ၾကား၀င္
သရုပ္ေဆာင္လုိက္ၾကရျခင္း ျဖစ္၏၊အမွန္အားျဖင့္ သာမာ၀တီတုိ႔၏
အတိတ္က ျပဳခဲ့ေသာ“အကုသုိလ္ကံၾကမၼာ၏”၀ဋ္ေၾကြးကိုသူတုိ႔
ျပန္လည္ေပးဆပ္ရျခင္းသာ ျဖစ္ပါ၏၊၀ဋ္ေႀကြးၾကမၼာဟူသည္
ေျပး၍ လြတ္ရုိးထုံးစံ မရွိေခ်တကား


                     ျပီးပါျပီ။  ေကာင္းသစ္