ၾကမ္းတမ္းၿခင္းမွၾကင္နာၿခင္း...အပိုင္း(၁၆)

ထုိအခါသနားၾကင္နာျခင္းရွိေတာ္မူေသာအျမတ္တရားကို
ရွာမွီးေလ့ရွိေတာ္မူေသာ လူနတ္ျဗဟၼာနွင့္တစ္ကြေသာ ေလာက၏ဆရာျဖစ္ေတာ္မူေသာ“မဟာကရုဏာရွင္” ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ ထုိအဂၤုလိမာလခုိးသူကုိ“ရဟန္း”ထေလာ့-
ဟုမိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏၊ထုိစကားသည္သာလွ်င္ထိုအဂၤုလိမာလခုိးသူ၏

ရဟန္းအျဖစ္ျပီးစီးေလသတည္း။အဂၤုလိမာလသည္ ပါရမီရွိသူ ျဖစ္သည့္အားေလွ်ာ္စြာမဟာကရုဏာရွင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား၏ “ကရုုုုုုဏာ ေမတၱာ ခႏီၱ အ၀ိဟိ ံသ”တရားေတာ္ကို
ၾကားလိုက္ရေသာအခါ“လေရာင္နွင့္ေတြ႔ေသာကုမုျဒာကဲ့သုိ႔

လည္းေကာင္း၊ေနေရာင္နွင့္ထိေသာပဒုမၼာၾကာပန္းကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း” 

သံေ၀ဂဥာဏ္မ်ား ျဖစ္ပြါး၍ လာ၏၊လက္ရွိဘ၀နွင့္

(ဘုရားရွင္ေဟာသည့္ဓမၼ)လုံး၀ ျခားနားဆန္႔က်င္ေနသည္ကိုျမင္ရ၏ ကုိယ့္အျပစ္ကိုုၾကည့္၏ ကုိယ့္အျပစ္ကုိသိ၏၊ ကုိယ့္အျပစ္ကုိျမင္၏ 

ထုိ႔ေနာက္ေတာ့ကုိယ့္အျပစ္ကုိျပင္ဖုိ႔ရန္“သတိ”၀င္လာ၏
 'အသိ'ယွဥ္လာ၏ သူတစ္ပါးတုိ႔၏ မေလ်ာ္ေသာ အျပစ္အနာအဆာတို႔ မၾကည့္ရႈရာ၊သူတစ္ပါးတုိ႔၏ ေကာင္းမႈမေကာင္းမႈျပဳမျပဳကိုမၾကည့္ရႈရာ၊

မိမိ၏ ေကာင္းမႈမေကာင္းမႈ“ျပဳ-မျပဳ”ကိုသာလွ်င္ၾကည့္ရႈရာ၏-တဲ့။

ဓမၼပဒ၌ ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူေသာ ေဒသနာတစ္ပုဒ္ျဖစ္၏။

ယင္းေဒသနာနွင့္အညီ သူသည္ ယခုကဲ့သုိ႔လူဆုိးႀကီးအျဖစ္ေရာက္

ရွိခဲ့ရျခင္းသည္ ဆရာေႀကာင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေၾကာင့့္ ပါတ္၀န္းက်င္ေၾကာင့္ဟု သူတစ္ပါကိုလက္ညွဳိးထုိး အျပစ္ဖုိ႔ျခင္းမျပဳပဲဲ မိမိကုိယ္ကုိယ္သာအျပစ္ဖုိ႔လွ်က္ယင္းအျပစ္ကိုျပင္ဖုိ႔ရာ
အေကာင္းဆုံးျဖစ္သည့္“သမဏဘိကၡဳ”အျဖစ္ကုိေတာင္းပန္
ေလွ်ာက္ထားျခင္းျဖစ္၏။ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္
သဗၺညဳတေရႊဥာဏ္ေတာ္ျဖင့္သူ၏အတိတ္ဘ၀သမုိင္းေၾကာင္းကုိ
ျပန္ေျပာင္းၾကည့္ေတာ္မူေသာအခါသီလရွိေသာ 
ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကိုသင္းပိုင္၊ဧကသိီ၊ဒုကုဋ္ေခၚနွစ္ထပ္သကၤန္း၊
သပိတ္၊ ခါးပန္းၾကိဳး၊သင္တုန္းဒါး(ပဲခြပ္)၊ အပ္၊ ေရစစ္ဟူေသာ 
“ပရိကၡရာရွစ္ပါး”လွဴဒါန္းဘူးသည့္ပါရမီသမၻာရကုသုိလ္ထူးကုိ”
ဥာဏ္ေတာ္၌ထင္ ေကာင္းစြာျမင္ေတာ္မူ၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ညာလက္ေတာ္ကုိ ဆန္႔တန္းေတာ္မူလွ်က္
“ဧဟိဘိကၡဳ”ဟုေခၚေတာ္မူ၏၊

 အၿပည့္အစံုေၿပာရလွ်င္..ဧဟိ ဘိကၡဳ-ရဟန္း လာေလာ့၊ 

သမၼာ ဒုကၡႆ အႏၱကိရိယာယ-၀ဋ္ဆင္းရဲ၏ အဆုံးကုိျပဳျခင္းငွာ
(ဘ၀သံသရာ ေၿပးသြားၿခင္းမ ရပ္တန့္ေစၿခင္းငွာ) စရ ျဗဟၼစရိယံ-
ငါဘုရားထံမွာ ငါဘုရားသာသနာေတာ္မွာ ၿမတ္ေသာအက်င့္ကို က်င့္သံုးေနထိုင္ပါေလာ့ ဟု မိန့္ေတာ္မူလိုက္ၿခင္းၿဖစ္၏

ယင္းစကားေတာ္ဆုံးသည္နွင့္တစ္ျပိဳင္နက္ထဲမွာပင္အဂၤုလိမာလသည္

လူ႔အသြင္အျပင္မွသည္(၀ါေျခာက္ဆယ္ရမေထရ္ႀကီးကဲ့သုိ႔ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ရွိေသာရွစ္ပါးပရိကၡရာစုံလင္စြာျဖင့္
တန္ဆာဆင္ေသာ)ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးအသြင္အျပင္သို႔
ေျပာင္းလဲသြားေလေတာ့၏၊၊ ဆံမုတ္ဆိတ္ က်င္စြယ္မ်ားလည္း ရိတ္စရာပယ္စရာမလိုေတာ့။ပရိကၡရာလည္း၀ယ္စရာရွာစရာမလုိေတာ့ 
“ဣဒၶိမယပတၱစီ၀ရ” ကုသုိလ္တန္းခုိးအစြမ္းျဖင့္ ျပီးျပည့္စုံေသာ သပိတ္သကၤန္းကုိသူသည္တခါတည္းဆင္ျမန္းျပီးသားျဖစ္သြားေတာ့၏။
 အရွင္အဂၤုလိမာလမေထရ္ျဖစ္သြားေလျပီ၊သီးသန္႔ရွင္ျပဳရဟန္ခံံ
ျပဳလုပ္ေပးစရာမလုိေတာ့ေပ၊ယင္းရဟန္းမ်ိဳးကုိ “ဧဟိဘိကၡဳ” 

ရဟန္းဟုသာသနာ့သမုိင္းတြင္ေခၚတြင္ေလသည္၊ရဟန္းျပဳရန္အတြက္ 

“သကၤန္းပရိကၡရာကံေဆာင္ေပးမည့္ရဟန္းသံဃာ သိမ္ ကမၼ၀ါစာ” 
ရွာစရာမလုိေတာ့၊ဤသည္မွာအတိတ္က သကၤန္းလွဴဒါန္းဘူးသည့္

ကုသိုလ္ကံ ပါရမီ၏ ေက်းဇူးပင္ျဖစ္၏၊(ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶ၏

သာသနာေတာ္နွင့္ၾကံဳေတြ႔ခုိက္ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သူေတာ္စင္တုိ႔သည္ သကၤန္းပရိကၡရာလွဴျဖစ္ေအာင္ လွဴဒါန္းသင္ၾ့က၏္)။

သကၤန္းလွဴဒါန္းဘူးသူသည္ဧဟိဘိကၡဳရဟန္းျဖစ္ခြင့္ရျခင္း၊

အမ်ိဳးသမီးမ်ားအဖုိးတန္အဆင့္ျမင့္ဆုံးျဖစ္ေသာ မဟလႅတာတန္ဆာ
ဆင္ျမန္းခြင့္ရျခင္းေရႊအဆင္းကဲသုိ႔၀ါ၀င္းေသာအသားအေရရွိျခင္း၊
အလွပ်က္ေစေသာအနာအဆာအညစ္အေၾကးကင္းျခင္း၊
ခႏၶာကုိယ္အသားအေရေတာက္ပျခင္း၊ခႏၶာကုိယ္အသားအေရႏူးညံ့ျခင္း၊
ေခတ္ေပၚျဖစ္ေသာညိဳေရႊျဖဴနီအေရာင္မ်ိဳးစုံအထည္မ်ိဳးစုံကုိ
လြယ္လင့္တကူ၀တ္ဆင္ခြင့္ရျခင္း၊ (၀ိ၀ဋၬကုသုိလ္ျဖစ္လွ်င္) 
အရဟတၱဖုိလ္ေပါက္နိဗၺာန္မ်က္ေမွာက္ျပဳနုိ္င္ျခင္း
အက်ိုဳးထူးမ်ားရရွိနုိင္ၾကေပသည္၊ဇာလိေတာတန္းေလသည္

ျငိမ္သက္ေနရာမွသက္၀င္လႈပ္ရွားလာေလေတာ့၏၊၊
မိခင္ျဖစ္ေသာ မႏ ၱာဏီပုေဏၰးမႀကီးသည္ အံအားသင့္ေန၏၊
အံၾသျခင္းလည္းျဖစ္ေန၏၊သူ႔သားေလးအဂၤုလိမာလသည္
သူ႔ေရွ႔မွာပင္မယုံၾကည္နုိင္ေလာက္ေအာင္ေျပာင္းလဲသြား၏၊
“လူ”လည္းေျပာင္လဲသြား၏၊“မူ”လည္းေျပာင္းလဲသြား၏၊
လူ၀တ္၀တ္ေသာလူသားတစ္ေယာက္မဟုတ္ေတာ့၊

ဖန္ရည္စြန္းေသာအ၀တ္ကုိ၀တ္ရုံေနေသာရဟန္းေတာ္
“သမဏ”တစ္ပါးျဖစ္သြားေလျပီ၊အတတ္ပညာအတြက္
လူသတ္လက္ျဖတ္ရန္ဦးတည္ခ်က္မူမထားေတာ့၊
ဘ၀လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ကိေလသာတဏွာပယ္သတ္ရန္မူကုိ
ေျပာင္းလဲလုိက္ေလေတာ့သည္၊ထုို႔ေၾကာင့္“လူေရာမူပါ”
ေျပာင္းလဲသြားေသာ သားေလးအဂၤုလိမာလကုိၾကည့္၍

မိခင္မႏၱာဏီပုေဏၰးမႀကီးသည္မ်က္ရည္မ်ားပင္စီးက်ေနေတာ့၏၊

ေသာကေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ၀မ္းနည္းမ်က္ရည္ေတာ့မဟုတ္၊

ပီတိေၾကာင့္ျဖစ္ေသာၾကည္ႏူးမႈ၀မ္းသာမ်က္ရည္မ်ားသာျဖစ္၏၊

မိခင္ၾကီးသည္သားေလးကို“သားေလးဘယ္လုိေနလဲ၊ဘယ္မွာေနလဲ၊

ဘယ္ကိုသြားမွာလဲ၊အေမ့ကုိဘာေၾကာင့္စကားျပန္မေျပာတာလဲ..

“လဲ”ေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္တေမးတည္းေမးခြန္းမ်ားထုတ္ရင္း

ဇာလိယေတာတန္းေလးမွထြက္သြားေလေတာ့၊ သာေလးသည္

မဟာကရုဏာရွင္ ရွင္ေတာ္ဘုရားနွင့္အတူလုိက္ပါသြားျခင္းေၾကာင့္

သူဆက္လုိက္၍မျဖစ္ေတာ့၊အေၾကာင္းစုံကုိသားေလး၏ဖခင္ျဖစ္ေသာ

အိမ္ေထာင္ရွင္ဘ၀လက္တြဲေဖၚ“ဘဂၢ၀”ပုဏၰားႀကိးကို

ျပန္ေျပာျပရအုံးမည္။သူလည္း၀မ္းသာရွာေပလိမ့္မည္။

ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ ရဟန္းသစ္ျဖစ္ေသာအရွင္အဂၤုလိမာလကုိ

သပိတ္သကၤန္းကုိင္ေနာက္လုိက္ရဟန္းေတာ္“ပစၦာသမဏ”အျဖစ္ ေခၚေဆာင္လွ်က္ဇာလိယေတာတန္းေလးမွမူလသီတင္းသံုးရာျဖစ္ေသာ သာ၀တိၳျပည္ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္သုို႔ဦးတည္လွ်က္ေတာအတန္တန္

ေတာင္အထပ္ထပ္ရြာ နိဂုမ္း ျမိဳ႔ေတာ္မ်ားကုိျဖတ္ေက်ာ္လွ်က္

ျပည္လည္ၾကြသြားေတာ္မူ၏၊ထုိအခ်ိန္၌ဇာလိယေတာတန္းေလးသုိ႔

ေအးျမျခင္းကိုေဆာင္ေသာေလညွင္းေလးတစ္ခ်က္တုိက္ခပ္၍သြား၏၊

တစ္ေတာလုံးေအးခ်မ္း၍သြားေပျပီ။(ဆက္ရန္)

 ေကာင္းသစ္