ၾကမ္းတမ္းၿခင္းမွၾကင္နာၿခင္း..အပိုင္း(၁၃)

ဒီေန႔ငါ့ဘ၀အတြက္လြတ္ေျမာက္ေသာေန႔ျဖစ္ရမယ္၊
အက်ဥ္းေထာင္မဟုတ္ေသာ္လည္း“ေတာေထာင္”မွာငါက်ခံေနရတယ္၊
ေလာကနွင့္င့ါအၾကား“ဥပစာရ”ကစည္းျခားထားတဲ့အတြက္
မၾကမ္းခ်င္ပဲၾကမ္းေနရတယ္၊မရမ္းခ်င္ပဲ ရမ္းေနရတယ္၊
င့ါစိတ္ေတြဟာ လန္းခ်င္လွ်က္ႏြမ္းေနရတယ္၊
ဒီေန႔“ဥပစာရကိစၥ”ျပီးေျမာက္မည့္ေန႔ ေနာက္ဆုံးေန႔ပဲ၊
ဒီေန႔ဘယ္သူေတြ႔ေတ႔ြ ပထမဆုံးေတြ႔သူကေတာ့“ကံဆုိးသူေမာင္ရွင္”
ျဖစ္ရေတာ့မယ္၊ဤသို႔အေတြးေပါင္းစုံေတြးလွ်က္လူလာမည့္လမ္းေငးရင္း

“ဇာလိယ”ေတာတန္းမွ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနေလေတာ့၏။
(လမ္းဟုဆုိေသာ္လည္းလမ္းေကာင္းေတာ့မဟုတ္၊သူ႔ကုိ ေၾကာက္လန္႔ၾက၍ 

လူသူ မသုံးေတာ့ေသာက်ိဳးပ်က္ ေပါက္ကြဲ ေဟာင္းႏြမ္းေနေသာလမ္းေဟာင္းတစ္ခုသာျဖစ္၏္)
 

တစ္ရက္ကုိနွစ္ပုိင္းပုိင္းလွ်င္္“ေန႔ႏွင့္္ည”က႑နွစ္ခုကြဲျပားသြားမည္ျဖစ္၏၊
သဘာ၀အားျဖင့္ ေန႔သည္ စား၀တ္ေနေရးအတြက္္အလုပ္ခ်ိန္ျဖစ္၍
ညသည္မိသားစုအပမ္းေျဖခ်ိန္(သုိ႔မဟုတ္)အေပ်ာ္ခ်ိန္ျဖစ္၏၊
လူသားမ်ားသည္“ေလာကေပ်ာ္”ေပ်ာ္ၾက၏၊
လူ႔ဘ၀ကုိေက်ာခုိင္း၍ဖန္ရည္စြမ္း၀တ္ရုံကိုဆင္ျမန္းကာ
ဘ၀လြတ္ေျမာက္ေရးလမ္းမေပၚေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကေသာ
“သမဏ”မ်ားသည္ကား“ဓမၼ”ျဖင့္ေပ်ာ္ၾက၏၊ထုိ႔ေၾကာင့္
ျပာလဲ့ေကာင္းကင္ေအာင္၀ယ္လင္းလက္ေတာက္ပေနေသာ
ၾကယ္တာရာမ်ိဳးစုံနွင့္ေရႊလစႏၵာတုိ႔ျဖင့္လွခ်င္တုိင္းလွေနေသာ

“ရတိၱ”ညဥ့္(သို႔မဟုတ္)(ညသည္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်ိန္ျဖစ္၏၊ 

ယင္းညကုိထပ္၍က႑ခြဲျခားလုိက္လွ်င္

ပုရိမယာမ္မဇၥ်ိမယာမ္ပစိၦမယာမ္“ဟု သုံးယာမ္ထြက္လာျပန္၏၊ပုရိမယာမ္၌“သဗၺညဴ”ျဖစ္ေတာ္မူေသာ
ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္မိမိအတြက္သီးသန္႔စံေက်ာင္းျဖစ္ေသာ
“ဂႏၶကုဋီ”ေက်ာင္းေဆာင္၌တစ္ပါးတည္းသီတင္းသုံးေနေတာ္မူ၏၊
 

ထုိအခ်ိန္ေဒသအသီးသီးမွၾကြလာၾကေသာ
ရဟန္းေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ားဘုရားရွင္ထံခ်ဥ္းကပ္ၾက၏၊
မရွင္းလင္းသည့္ ျပႆနာမ်ား-သံသယျဖစ္သည့္
အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိေမးေလွ်ာက္ၾက၏၊ မိမိနွင့္သင့္ေတာ္မည့္ကမၼ႒ာန္းနည္းလမ္းမ်ားကုိေတာင္းၾက၏၊
မနားဘူးေသးေသာတရားအသစ္မ်ား
ေဟာၾကားေပးေတာ္မူပါရန္လည္း ေလွ်ာက္ေတာင္းၾက၏၊
ထုိရဟန္းတုိ႔၏လုိအပ္ခ်က္ကုိ စိတ္ေက်နပ္မႈရွိသည္အထိ
ျဖည့္ဆည္းေပးေတာ္မူ၏၊ဤသို႔ျဖင့္ပုရိမယာမ္ကုန္လြန္သြားရ၏၊
မဇၥ်ိမယာမ္၌“သမႏၱစကၡဳ”ျဖစ္ေတာ္မူေသာ
ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားထံစၾကာ၀ဠာတုိက္တစ္ေသာင္းက
နတ္ျဗဟၼာမ်ားလာေရာက္ၾက၏၊မိမိိတုိ႔ၾကိဳတင္စဥ္းစားထားေသာ

အေမးပုစၦာျပႆနာမ်ားကုိေမးေလွ်ာက္ၾက၏၊
တစ္ဂါထာေမးသည္လည္းရွိ၏၊နွစ္ဂါထာ ေမးေလွ်ာက္သည္လည္းရွိ၏
ထုိ႔ထက္အလြန္ ေမးေလွ်ာက္ၾကသည္လည္းရိွ၏၊ ဤသို႔ေမးရင္းေျဖရင္းပင္ မဇၥ်ိမယာမ္ကုန္လြန္သြားရျပန္၏၊

ေမးသမွ်ေသာအေမးပုစၦာျပႆနာမွန္သမွ်ကို
“လက္ေပၚတင္ထားပတၱျမား”သို႔ထင္ရွားေအာင္ေျဖဆု္ိေတာ္မူ၏၊

ဗုဒၶဘာသာ၏ယဥ္ေက်းမႈ အေျခခံအုတ္ျမစ္ျဖစ္ေသာ“မဂၤလသုတၱန္”ကုိ
ဤအခ်ိန္၌ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ျခင္းျဖစ္၏၊
 

နတ္သိၾကားျဗဟၼာမ်ားေမးေလွ်ာက္ေသာသကၠသံယုတ္

ေဒ၀တာသံယုတ္စသည္မ်ားကိုလည္းဤအခ်ိန္၌ပင္

ေဟာေတာ္မူခဲ့ျခင္းျဖစ္ေပ၏၊ဤယာမ္သည္

နတ္ျဗဟၼာမ်ား အတြက္သီးသန္႔အခ်ိန္ျဖစ္၏၊
ေနာက္္ဆုံးျဖစ္ေသာပစိၦမယာမ္ကုိအခ်ိန္သုံံးခ်ိန္ထပ္၍ခြဲထားျပန္၏၊
ပထမအခ်ိန္ကုိအထိုင္မ်ားျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေသာခႏၶာကိုယ္ေညာင္းညာ
ပင္ပမ္းမႈကုိ ေခ်ဖ်က္ရန္စႀကၤ ံၾကြေတာ္မူျခင္းျဖင့္

ကုန္လြန္ေစေတာ္မူ၏၊ဒုတိယအခ်ိန္၌ သီးသန္႔စံေက်ာင္းေတာ္ျဖစ္ေသာ ဂႏၶကုဋီေက်ာင္းေတာ္၌“သတိသမၸဇာဥ္''ယွဥ္ေတာ္မူလွ်က္ လက်္ာဘက္ေစာင္းနံေတာင္းေစာင္းကာ

ျမတ္ေသာက်ိန္းစက္ျခင္းျဖင့္ က်ိန္းစက္ေတာ္မူ၏
တတိယေျမာက္ျဖစ္ေသာ ေနာက္ဆုံးတစ္ပုံသည္ မုိးေသာက္ခ်ိန္ 

(သို႔မဟုတ္)မလင္းမီွ အရုဏ္ေရာင္သမ္းခ်ိန္ျဖစ္၏၊
ထုိအခ်ိန္သည္“မဟာကရုဏာရွင္”ျမတ္ဗုဒၶတုိ႔၏ေလာကကုိ
သီးသန္႔ၾကည့္ရႈခ်ိန္ျဖစ္၏၊(ညပုိင္း“ယာမ္သုံးယာမ္”၌ပင္ မဟာကရုဏာရွင္ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား၏ေလာကအတြက္မေနမနား

ေဆာင္ရြက္သြားေသာလုပ္ငန္းစဥ္တုိ႔ကိုသိရွိၾကေသာအားျဖင့္

ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား၏ေလာကအေပၚထားရွိေသာၾကီးမားေသာ

“၀ီရိယ”နွင့္အတုမဲ့“မဟာကရုဏာေတာ္”ကိုုၾကည္ညိဳနုိ္င္ၾကပါေစ) 

ေရွးေရွးေသာ ဘုရားရွင္တုိ႔လက္ထက္ကေကာင္းမႈကုသုိလ္ျပဳဘူးေသာ

“ကတာဘိကာရ''ကြ်တ္ထုိက္သည့္ခြ်တ္ထုိက္သည့္ပါရမီရွင္တုိ႔ကုိ

ဗုုုုုုဒၶစကၡဳျဖင့္ ၾကည့္ေတာ္မူခ်ိန္ျဖစ္၏၊
 

ယေန႔ အတုမဲ့“မဟာကရုဏာရွင္” ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ မဟာကရုဏာသမာပါတ္မွ ထေတာ္မူ၍စၾကာ၀ဠာတုိက္တစ္ေသာင္းကုိဗုုုုုုဒၶစကၡဳျဖင့္

ၾကည့္ရႈေတာ္မူေသာအခါ ကြ်တ္ထုိက္သည့္ ခြ်တ္ထုိက္သည့္ အဂၤုလိမာလကုိ ဥာဏ္၌ထင္ထင္ျမင္ေတာ္မူရ၏၊ ငါဘုရားၾကြသြားခဲ့လွ်င္လူသူတိတ္ဆိတ္ ေတာျမိဳင္ရိပ္မွာ ေလးပါဒရွိေသာ တစ္ဂါထာကိုၾကားနာရ၍ ငါ့ဘုရားသာသနာမွာ ရဟန္းဘ၀ရယူလွ်က္ အဘိညာဥ္ေျခာက္ပါး အသိဥာဏ္ထူးေျခာက္မ်ိဳးကို ရရွိပုိင္ဆုိင္သူ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္၊
(အဘိညာဥ္ ေျခာက္ပါး=ဒိဗၺစကၡဳအဘိညာဥ္-နတ္မ်က္စိကဲ့သုိ႔ သိလိုုရာအထူးကို ျမင္တတ္ေသာဥာဏ္၊ ဒိဗၺေသာတအဘိညာဥ္-နတ္နားကဲ့သုိ႔ အထူးၾကားတတ္ေသာဥာဏ္၊ပရစိတၱ၀ိဇာနနအဘိညာဥ္-သူတစ္ပါး၏စိတ္ကုိ သိေသာဥာဏ္၊ဣဒၶိ၀ိဒအဘိညာဥ္-အထူးထူးေသာ တန္ခုိးကုိ ျပစြမ္းနုိင္ေသာဥာဏ္၊ပုေဗၺနိ၀ါသာနုႆတိအဘိညာဥ္ေရွးဘ၀၌ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည္တုိ႔ကုိ
အစဥ္ေအာက္ေမ့နုိ္င္ေသာဥာဏ္၊အာသ၀ကၡယအဘိညာဥ္-
ကိေလသာ အာသေ၀ါ ကုန္ခမ္းေစတတ္ေသာ အရဟတၱမဂ္ဥာဏ္)
 

အကယ္၍ငါဘုရားမၾကြျဖစ္ခဲ့လွ်င္္

(ပညာေလာဘေၾကာင့္အသိဥာဏ္ထုံထုိင္းသလုိျဖစ္ေနေသာ) 

အဂၤုလိမာလသည္ အမိကုိယ္ေသာ္မွ ခ်မ္းသာမေပးပဲ 

မာတုဃာတက(အမိသတ္)ကံကုိ က်ဴးလြန္မိရွာေပလိမ့္မည္၊ 

ထုိအခါ ဒီဘ၀ မဂ္ဖုိလ္လုံး၀ရရွိနုိင္ေတာ့မည္မဟုတ္သည့္အျပင္
ဘ၀ေျပာင္းကငရဲဒုကၡမုခ်ခံစားရေပေတာ့မည္၊
မိခင္လည္းအသက္ခ်မ္းသာရာရေစ၊အဂၤုလိမာလလည္း
ဘ၀လြတ္ေျမာက္မႈရေစရန္ငါဘုရားၾကြသင့္သည္ဟု
ဥာဏ္ေတာ္ကုိအမီွျပဳေသာ အၾကံေတာ္ျဖစ္ေတာ္မူ၏၊
ထုိ႔ေၾကာင့္ သင္းပုိင္ဧကသီတုိ႔ကုိ ေကာင္းစြာ၀တ္ရုံလွ်က္ သပိတ္ပုိက္ကာဆြမ္းခံၾကြေတာ္မူ၏၊ေန႔ဆြမ္းကိစၥျပီးလွ်င္ပင္ အဂၤုလိမာလရွိရာဇာလိယေတာအုပ္သုိ႔အျခံအရံမပါ
ေျခလ်င္ခရီးျဖင့္တစ္ပါးတည္းၾကြေတာ္မူ၏
ေတာလမ္းခရီးတစ္ေလွ်ာက္၌
ႏြားေက်ာင္းသားဆိတ္သုိးေက်ာင္းသား
ေတာင္သူလယ္သမားတုိ႔ကလည္း ဤလမ္းဤခရီးသည္ တကုိယ္ေတာ္လူဆုိးက်က္စားေနထုိင္ရာျဖစ္၍
မၾကြရန္အတန္တန္တားေတာ္မူၾက၏ဘယ္သူေတြဘယ္သုိ႔ပင္တားတား
“မဟာကရုဏာရွင္”ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားကေတာ့အဂၤုလိမာလရွိရာ
“ဇာလိယ”ေတာတန္းသို႔ၾကြျမဲတုိင္းၾကြေတာ္မူေလျပီ။
အဂၤုလိမာလသည္သူရွိရာ“ဇာလိယ”ေတာတန္းသို႔
တန္းတန္းးမတ္မတ္လာေနေသာမိခင္ကုိ
ခပ္လွမး္လွမ္းမွပင္ျမင္ေနရေပျပီ၊ (ဆက္ရန္) 

ေကာင္းသစ္